Προλεταριακή Σημαία φ. 284, 26-11-1994
Είμαστε μεις
των τανκς οι νεκροθάφτες
μπουρλοτιέρηδες εμείς
πρωτοπόροι της Αθήνας
για μια λεύτερη ζωή…
Οι ιμπεριαλιστές
έθεσαν στο λαό το δίλημμα: εξανδραποδισμός ή αγώνας. Και ο λαός διάλεξε το
δεύτερο.
Στο σημερινό «λευκό» τοπίο στην «ησυχία» της χειμερίας
νάρκης που φαίνεται να κυριαρχεί στο πολιτικό σκηνικό, ο κόκκινος Δεκέμβρης του
1944 μένει χαραγμένος παντοτινά στη μνήμη ενός ολάκερου λαού. Ο εξεγερμένος
λαός που βρίσκεται πραγματικά στην εξουσία, ύστερα από θυσίες και αίμα των παιδιών
του, αποφασίζεται να δολοφονηθεί, να εξανδραποδιστεί, να υποταχθεί πλήρως στο
ανερχόμενο ρεύμα της καπιταλιστικής δικτατορίας των νικητών ιμπεριαλιστών που
προέκυψαν από τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο.
Οι μάχες της Αθήνας και του Πειραιά συγκλόνισαν όλη την
ανθρωπότητα, όπως ακριβώς πριν λίγα χρόνια η ισπανική επανάσταση. Δίδαξαν το
μονόδρομο που μένει σε κάθε λαό όταν δολοφονείται, όταν του αφαιρούν τη
δυνατότητα να γίνει κυρίαρχος, να υπάρχει. Χρόνια τώρα το καπιταλιστικό σύστημα
και οι εκφραστές του προσπαθούν να εξαφανίσουν αυτό ακριβώς το μήνυμα, να το
παραποιήσουν, όπως πολύ χοντροκομμένα έκαναν και τότε, όταν δε χρειάζονταν τα
προσχήματα.
Η λαϊκή εξέγερση του Δεκέμβρη αποτελεί σταθμό στην πορεία
αυτού του λαού για ανεξαρτησία, για πραγμάτωση της δικιάς του ιστορίας, για την
ουσιαστική του παρουσία στο πολιτικό σκηνικό χωρίς αφεντάδες και εκμεταλλευτές.
Η ήττα του δεν οφείλεται στις διαθέσεις του, στις δυνατότητες που έχει ως λαός,
στις προσπάθειες που κατέβαλε για να νικήσει. Αυτό είναι το ουσιαστικότερο
συμπέρασμα που πρέπει να αποκαλύψει το σύγχρονο επαναστατικό κίνημα που
οικοδομείται 50 χρόνια μετά. Η
πραγματικά αστείρευτη δύναμη αυτών των μαζών υποτάχθηκε γιατί αφενός συνάντησε απέναντί
της το σύνολο των τότε κυρίαρχων αντιδραστικών δυνάμεων, αλλά και γιατί εξίσου
υπονομεύτηκε από μια ηγεσία που δεν στάθηκε στο ύψος των απαιτήσεών της.