Η ονομασία του ιστολογίου είναι ο τίτλος του βιβλίου του Βασίλη Σαμαρά "1917-1953, Η ιστορία διδάσκει και εμπνέει"

Τρίτη 31 Μαΐου 2016

Γιουροβίζιον 2016. Ένα (όχι τυχαίο) τραγούδι για τους ναζί Τατάρους

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 779, στις 28-5-2016

Στα 1979 απαγορεύτηκε από τους τότε υπεύθυνους του ευρωπαϊκού «θεσμού» η συμμετοχή τραγουδιών με πολιτικό περιεχόμενο. Αφορμή στάθηκε το τραγούδι της Μαρίζας Κωχ στη Γιουροβίζιον του 1976 που κατήγγειλε την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
Όλως παραδόξως, φέτος, οι υπεύθυνοι της συνήθως αδιάφορης, πλην όμως αρκετά πανηγυρτζήδικης και υπερβολικά κιτς Γιουροβίζιον, όχι μόνο επέτρεψαν ένα πολιτικό τραγούδι αλλά το ανέδειξαν και στην πρώτη θέση. Κι όλα αυτά τη ώρα που απαγόρευσαν να κυματίσουν παλαιστινιακές σημαίες στην διοργάνωση, κατατάσσοντάς τις στην απαγορευμένη λίστα όπως και αυτή του Ισλαμικού Κράτους!
Το μοιρολόι «1944» -έτσι ήταν ο τίτλος του τραγουδιού- της Ουκρανής Τζαμάλα αναφέρεται στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και στα γεγονότα της Κριμαίας, όταν ο Στάλιν αποφάσισε την απέλαση περίπου 160.000 Τατάρων στην περιοχή του Ουζμπεκιστάν. «Όταν φτάνουν ξένοι, μπαίνουν στα σπίτια σας, σας σκοτώνουν όλους και λένε, δεν είμαστε ένοχοι, όχι ένοχοι. Πού είναι η καρδιά σας;» αναφέρει σε κάποιο σημείο το τραγούδι, αφήνοντας υπονοούμενα περί …γενοκτονίας!!

Κυριακή 29 Μαΐου 2016

ΑΝΕΡΓΙΑ. ΟΥΔΕΝ ΜΟΝΙΜΟΤΕΡΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΥ ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ

του Τάσου Σαπουνά
 Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εναυσμα» το 1998

Η ελπίδα γεννιέται στους δρόμους ανασύνταξης του κινήματος
Η λύση βρίσκεται στην ανατροπή

"Οι 12 μεγαλύτερες επιχειρήσεις στις ΕΠΑ απέλυσαν τα τελευταία μόνο χρόνια 363 χιλιάδες εργαζομένους"...
"Το 1/4 των νοικοκυριών στη Γαλλία γνώρισε την ανεργία", ενώ "600 χιλιάδες νέοι χτυπάνε κάρτα στην Εθνική Υπηρεσία Απασχόλησης"...
"Άνοδος της τιμής της Moulinex κατά 20% μετά την απόλυση 2600 εργαζομένων από αυτήν"...
"Στη "Μεγάλη Βρετανία το 1994 υπήρχαν 950 χιλιάδες άνεργοι για πάνω από ένα χρόνο"...
"Στην Ελλάδα, η ανεργία καρφώθηκε στο 10,4% φέτος"...
"Συνολικά στην Ευρώπη οι άνεργοι ξεπερνούν τα 20 εκατομμύρια"...
"'Στη Ν.Α. Ασία σημειώνονται χιλιάδες απολύσεις μετά την κρίση", ενώ "η ανεργία στην Ινδονησία ξεπέρασε το 20%".

Ένα ερώτημα για τις αναρχο-αυτόνομες ομάδες

του Νίκου Παπαβασιλείου
 Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εναυσμα» το 1998

Με την απελπισία των «προδομένων ονείρων» ή με τη δύναμη των μαζών για έναν καινούριο κόσμο;

Δεν είναι στις προθέσεις αυτού του άρθρου μια αναλυτική ανάπτυξη-αντιπαράθεση στην αναρχική ιδεολογία. Για να ικανοποιηθεί μια τέτοια πρόθεση απαιτείται ένα κείμενο άλλης έκτασης, στο οποίο να είναι δυνατόν να προβληθεί η αντίθεση ανάμεσα στο μικροαστικό ιδεαλισμό της αναρχικής ιδεολογίας από τη μια, και την επαναστατική θεωρία του ιστορικού υλισμού από την άλλη. Βάζουμε προκαταβολικά "ταμπέλες", όχι γιατί επιδιώκουμε βαρύγδουπους τόνους ή γιατί στοχεύουμε σε μια εξ αρχής "κατατρόπωση του αντιπάλου", αλλά γιατί θέλουμε από την αρχή να δείξουμε σε ποιο επίπεδο μπορεί, κατά τη γνώμη μας, να γίνει ουσιαστική αντιπαράθεση με άλλα ρεύματα ή ομάδες που εμφανίζονται να έχουν γνώμη και άποψη σχετικά με έναν πανάρχαιο -αλήθεια- πόθο: την απελευθέρωση της ανθρωπότητας, την κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση από κανένα σε κανένα, την κοινωνία των ελεύθερων παραγωγών. Αυτός ο "πόθος" έχει ήδη διανύσει μια πολύ μακριά ιστορική διαδρομή και ιδιαίτερα τα τελευταία 150 χρόνια πέρασε μέσα από συγκλονιστικούς αγώνες σε μεγαλειώδεις, πρωτόγνωρες πραγματώσεις και νίκες, αλλά και αντίστοιχες ήττες και ανατροπές. Γι' αυτή την πορεία των 150 χρόνων είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να μην μπορεί να δει κανείς ότι θεμέλιό της υπήρξε η θεωρία του διαλεκτικού και ιστορικού υλισμού και κινητήρας της το νέο κίνημα της εποχής μας, το κομμουνιστικό κίνημα. Σ' αυτά χρεώνονται (απ' όλους) και οι νίκες και οι ήττες. 

1978-1998. Τα νεολαιίστικα κινήματα της εικοσαετίας

[Μια αναδρομή στα ξεσπάσματα στο χώρο της εκπαίδευσης, από τους αγώνες ενάντια στο νόμο 815, το κίνημα του '87, τις μαθητικές καταλήψεις του '90-'91 μέχρι και τις κινητοποιήσεις ενάντια στον ν. 2525, που σε πολλές περιπτώσεις συνοδεύτηκαν από νίκες του κινήματος.]
του Γιάννη Βάρλα
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εναυσμα» το 1999

«Τίποτα δεν έχει αλλάξει, Τίποτα δεν είναι όπως παλιά»

Οι νεολαιίστικοι αγώνες έβαζαν πάντα τη σφραγίδα τους στην ιστορία της χώρας. Ιδιαίτερα από τη μεταπολίτευση και ύστερα, το κίνημα της νεολαίας έδωσε το παρών με χαρακτηριστικά μαζικότητας, μαχητικότητας και πολιτικοποίησης κατά περιόδους, κάτι που το διαφοροποιούσε από το "πριν", ενώ στους κόλπους του διαμορφώθηκαν άνθρωποι και συνειδήσεις, αποκτήθηκαν εμπειρίες δράσης και αντίστασης, κοντραρίστηκαν αντίθετες λογικές με πολύ συγκεκριμένες πρακτικές συνέπειες, επηρεάστηκαν οι εξελίξεις του κεντρικού πολιτικού σκηνικού της χώρας. Ως "σταθμούς" του κινήματος αυτού θα μπορούσαμε να αναφέρουμε:
-Το κίνημα ενάντια στο νόμο 815.
-Το κίνημα του 1987.
-Το κίνημα του '90-'91.
-Τις πρόσφατες μαζικές κινητοποιήσεις μαθητών και νεολαίας ενάντια στον 2525.

ΜΜΕ και διαπλεκόμενα

του Μανόλη Αρκολάκη
 Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Έναυσμα» το 1999

Σε μια περίοδο όπου η προβολή μέσω της τηλεοπτικής οθόνης έχει γίνει, υποτίθεται, ψύχωση για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, όπου ο καθένας επιζητά μερικά δευτερόλεπτα φήμης, έρχονται οι αγωνιζόμενοι μαθητές και αρνούνται αυτού του είδους την προβολή, παραμένοντας καχύποπτοι για τον τρόπο που καταλήγει ο λόγος τους και η εικόνα της δράσης τους στον αποδέκτη, δηλαδή τα λαϊκά στρώματα. Βέβαια, δεν είναι κάτι καινούργιο. Έχουμε δει και παλαιότερα εφημερίδες να καίγονται σε αγροτικά συλλαλητήρια, ενώ είναι πασίδηλη η συνειδητοποίηση λαϊκών στρωμάτων, που βρίσκονται σε διαδικασία αγώνων, ότι τα ΜΜΕ βρίσκονται σε αγαστή συμμαχία με τους υπόλοιπους μηχανισμούς εξουσίας στο κατασταλτικό έργο για την τελική εφαρμογή των αντιλαϊκών νόμων. Η μάχη της πληροφόρησης, ενάντια στη δυσφήμηση των αιτημάτων και των μορφών πάλης προκάλεσε λοιπόν την αυθόρμητη άρνηση από την πλευρά των μαθητών του τρόπου προβολής και διαστρέβλωσης των αγώνων τους από τα ΜΜΕ. Διαπίστωσαν ότι ο λόγος και η πράξη τους αποκόπτονται και διαμορφώνονται ως τμήματα των επιχειρημάτων του κυρίαρχου μηνύματος, στη διαμόρφωση του οποίου δεν έχουν τη δυνατότητα της παραμικρής παρέμβασης.

Σάββατο 28 Μαΐου 2016

Η «άλλη παιδεία» και η «άλλη» κοινωνία


του Δημήτρη Μάνου
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Έναυσμα» το 1999


Γιατί τοποθετιόμαστε
Καταγράφεται σίγουρα στα "μείον" του κινήματος το γεγονός ότι η ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση έχουν υποτιμηθεί. Μέσα σ' ένα τέτοιο κλίμα διάφορες θέσεις και απόψεις αποκτούν το δικαίωμα να... υφέρπουν και να "διαχέονται" δίχως οι φορείς τους να δίνουν λόγο ουσιαστικό και να επιχειρηματολογούν πάνω σ' αυτές. Πολύ περισσότερο, η επίθεση που εξαπολύεται στο χώρο της εκπαίδευσης ασκεί μια ασφυκτική πίεση άμυνας και περιχαράκωσης γύρω από το περίφημο πρόβλημα του "αρνητισμού", της "ανυπαρξίας θετικών προτάσεων", "προγράμματος", "οράματος" και πάει λέγοντας. Οι κατηγορίες επαναλαμβάνονται με "ξύλινο" και κουραστικό τρόπο.

Οι εξετάσεις της αστικής εκπαίδευσης. Προωθούν τη μάθηση ή αναπαράγουν την ταξικότητα

του Παναγιώτη Σαπουνά

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εναυσμα» το 1999 λίγο μετά την ψήφιση των νόμων 2525 και 2640 που εκτός των άλλων εισήγαγαν πανελλαδικού τύπου εξετάσεις σε όλα σχεδόν τα μαθήματα της Β και Γ Λυκείου


Εξετάσεις! Μια έννοια τόσο οικεία και συνάμα τόσο σκληρή. Μια λέξη που αναμοχλεύει στις μνήμες όλων εικόνες και εμπειρίες άγχους, πίεσης και μοναξιάς. Εξετασεις-σημείο κλειδί και των νόμων 2525 και 2640, σημείο που αναδεικνύεται ως ένα από τα πιο σημαντικά. Γιατί τις εξετάσεις τις είχαμε γνωρίσει, αποτελούσαν αναπόσπαστο κομμάτι της εκπαίδευσης. Αλλά τώρα "αναβαθμίζονται" ποσοτικά και "ποιοτικά". Δεκα-πεντάλεπτες και ωριαίες, εξετάσεις πανελλαδικού χαρακτήρα σε 24 μαθήματα της Β' και Γ λυκείου, τεστ δεξιοτήτων, διαγνωστικές εξετάσεις στην Α' λυκείου από την αρχή της χρονιάς.
Από την πλευρά του υπουργείου Παιδείας και των ιθυνόντων, αυτός ο ασφυκτικός εξεταστικός κλοιός προβάλλεται σαν "κοσμογονία", σαν το μέσο εκείνο που θα βελτιώσει την εκπαιδευτική διαδικασία, θα προαγάγει την κριτική γνώση και την κριτική μάθηση. Τέλος λοιπόν στην αμορφωσιά, τέλος στην παπαγαλία, θριαμβολογούν οι ιθύνοντες με εξετάσεις κάθε είδους.

Το ενιαίο δωδεκάχρονο σχολείο και η ΚΝΕ


του Δημήτρη Μάνου



«Στο πλαίσιο του 12χρονου, θ’ αναδειχτεί η αναγκαιότητα για πραγματικό Ενιαίο Σχολείο, δηλαδή για κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης, και θα δοθεί η δυνατότητα απορρόφησης του εκπαιδευτικού δυναμικού που απασχολείται στην ιδιωτική εκπαίδευση, γιατί ταυτόχρονα θ’ αυξήσει τον αριθμό της δημόσιας». («Θέματα Παιδείας» - Καλοκαίρι 2000)

Αυτό είναι το εκπαιδευτικό πανόραμα του ενιαίου δωδεκάχρονου σχολείο της ΚΝΕ που σχεδόν δίνει λύση σ’ όλα τα προβλήματα του σημερινού κατακερματισμένου, ταξικού και διαφοροποιημένου σχολείου.
Είναι φανερό από το παραπάνω κομμάτι, ότι απ’ όλες τις θέσεις και απόψεις περί δωδεκάχρονου - ενιαίου κ.λπ. επιλέξαμε αυτές της ΚΝΕ γιατί εκεί υπάρχει αναπτυγμένη η πιο ολοκληρωμένη ρεφορμιστική πρόταση, ο πιο ολοκληρωμένος και …συνεπής μεταρρυθμιτισμός!

Παρασκευή 27 Μαΐου 2016

«Αγριόκυκνοι - Αγριόχοιροι» (ή απλώς χοίροι) - Σχετικά με το βιβλίο της Γιουνγκ Τσανγκ, «Αγριόκυκνος», Εστία 1998

του Δημήτρη Μάνου
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εναυσμα» το 1999


"... Χρόνια τώρα τα πράγματα που εγώ προτιμούσα είχαν κατηγορηθεί ως κακά στοιχεία της Δύσης. Τα ωραία ρούχα, τα λουλούδια, τα βιβλία, η διασκέδαση, η ευγένεια, η πραότητα, ο αυθορμητισμός, ο οίκτος, η καλοσύνη, η ελευθερία, η απέχθεια για την απανθρωπιά και τη βία, η αγάπη αντί για το ταξικό μίσος, ο σεβασμός για την ανθρώπινη ζωή, το δικαίωμα στη μοναχικότητα, η επαγγελματική ικανότητα".
Διαβάζοντας αυτές τις γραμμές στο βιβλίο "Αγριόκυκνοι" στην αρχή... ψαχτήκαμε. Λες; Τόσα χρόνια στη "Δύση" και δεν πήραμε χαμπάρι; Μήπως, τελικά, ήμασταν εμείς οι... "Κινέζοι";

Πολιτισμός - Τέχνη και λαϊκή πάλη

του Γιάννη Χατζή
 Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία στις 28/8/2010

Ολοένα και περισσότερο, ολοένα και με μεγαλύτερη ένταση πληθαίνουν οι απάνθρωπες και αδίστακτες προσπάθειες της κυβέρνησης, με στόχο την αγριότερη καταλήστευση των εργαζομένων και την πλήρη παράδοσή τους στις διαθέσεις του κεφαλαίου. Τώρα, στης ακρίβειας τον καιρό, η οικονομική κρίση εντείνεται, η φτώχεια σκέπει τα πάντα, η εξαθλίωση γενικεύεται. Κατά τα άλλα, εκσυγχρονιζόμαστε! Με τα κέρδη των τραπεζών και των ασφαλειών να ανέρχονται με γεωμετρική πρόοδο, την αποβιομηχάνιση να διογκώνεται και ο μεταπρατικός, υπεργολαβικός και μεσιτικός χαρακτήρας της οικονομίας να πρωταγωνιστεί. Από την άλλη, βάλλονται όλα τα οικονομικά, ατομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δικαιώματα του λαού μας. Ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης και μαύρη εργασία, και ο κατάλογος αυτός έχει μόνο αρχή και όχι τέλος. Το κεφάλαιο τα θέλει όλα και τα θέλει τώρα. Σωρεία προβλημάτων που καιρό τώρα ξεπέρασαν κι αυτά ακόμα τα όριά τους και προκάλεσαν αλυσιδωτές αντιδράσεις, πορείες χιλιάδων διαδηλωτών και ξεσπάσματα.

Καραγκιόζης, ή στου κασίδη το κεφάλι πολλοί μαθαίνουν κούρεμα

του Γιάννη Χατζή
 Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 646 στις 24/7/2010

Η απόφαση της UNESCO με την οποία κατοχυρώνεται στην Τουρκία η καταγωγή του Καραγκιόζη και του Χατζηαβάτη έρχεται να ταράξει τα νερά του πολιτιστικού είναι της περιοχής (το θέμα δεν αφορά μόνο την Ελλάδα και την Τουρκία, αλλά και την Αίγυπτο και την Περσία) και να αναδείξει μια σειρά προβλήματα, που άπτονται λαογραφικού, αλλά και πολιτικού ενδιαφέροντος. Όταν η εμπορευματοποίηση της τέχνης αποτιμάται σε σοβαρά οικονομικά οφέλη και όταν οι λαϊκές ιδιαίτερα τέχνες φοράν τον μανδύα του φολκλόρ στην υπηρεσία του Τουρισμού, η απομάκρυνση τους από μια ουσιαστική λαϊκή λειτουργία, ενθαρρύνει την έντεχνη δημιουργία, την προκάτ παραγωγή και τον πολιτισμό της κονσέρβας, μόνο που οι κονσέρβες πρέπει σύμφωνα με το marketing να έχουν επωνυμία. Κι εδώ βρίσκεται η ουσία του προβλήματος που φέρνει το όνομα του τελεμέ, του Καραγκιόζη, του μπακλαβά κι ότι άλλο ήθελε κανείς να προσθέσει, ανάλογα με τη «σούμα του ταμείου» και τις υποβόσκουσες εθνικιστικές ευαισθησίες, για να το πούμε και λίγο κομψά.

Πέμπτη 26 Μαΐου 2016

Βιβλιοπαρουσίαση: "Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα" του Νίκου Μπελογιάννη

του Τάσου Σαπουνά
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Έναυσμα» το 1999


Η παρουσίαση ενός τέτοιου βιβλίου κάθε άλλο παρά αποτελεί εύκολη υπόθεση. Το "βάρος" είναι μεγάλο και αισθάνεται κανείς αρκετά μικρός όταν καταπιαστεί με τη σημαντική αυτή μελέτη της μεγάλης και ηρωικής μορφής που γέννησε το εργατικό-λαϊκό και κομμουνιστικό κίνημα της χώρας μας, του Νίκου Μπελογιάννη.
Μιας μορφής που συντάραξε το παγκόσμιο κίνημα των λαών με την "απολογία"- καταγγελία του μετεμφυλιακού κράτους και της ξενικής εξάρτησης, της υπεράσπισης των ιδανικών της ελευθερίας και του σοσιαλισμού στην περίφημη -πια- δίκη του.
Μια μορφή που επέλεξε το εκτελεστικό απόσπασμα υπερασπιζόμενος αυτά τα ιδανικά, γυρνώντας την πλάτη στον αυτοεξευτελισμό, την υποταγή και την αμαύρωση των λαϊκών αγώνων.

Βιβλιοπαρουσίαση: «Μην πυροβολείτε τον χαρταετό» της Φεριντέ Τσιτσέκογλου

του Δημήτρη Παυλίδη

Η συγγραφέας του βιβλίου φυλακίστηκε για 4 χρόνια στις τουρκικές φυλακές αμέσως μετά την επικράτηση της χούντας του Εβρέν (Σεπτέμβρης του 1980). 
Το βιβλίο παρουσιάζει στιγμές από τη ζωή των φυλακισμένων γυναικών στην Τουρκία. Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Έναυσμα» το 1999

Η βιβλιοπαρουσίαση αυτή είχε σχεδιαστεί στο χαρτί εδώ και έναν περίπου χρόνο. Για διάφορους λόγους δεν προλάβαινε να ολοκληρωθεί και να δοθεί για δημοσίευση. Όμως, σ' αυτό το χρονικό διάστημα, ο μικρός Μπαρής επέμενε να μένει ζωντανός στη σκέψη και, όχι λίγες φορές, να μπλέκεται με την πραγματικότητα που έφερναν οι ειδήσεις από την άλλη όχθη του Αιγαίου. Άλλοτε να ταξιδεύει μέσα στις φλόγες της κουρδικής οργής που αγκάλιασαν όλο τον κόσμο τους πρώτους μήνες αυτής της χρονιάς, άλλοτε να ξεπροβάλει μέσα από τα ερείπια και την απόγνωση που άφησε πίσω του ο σεισμός της Μαύρης Θάλασσας κι άλλοτε να βρίσκεται δίπλα στους ηρωικούς εξεγερμένους δεσμώτες στις τουρκικές φυλακές. Πρόσφατα σαν να βρέθηκε κρυμμένος πίσω από μια είδηση που έκανε το γύρο του κόσμου: Ο πρόεδρος της Επιτροπής Δικαιωμάτων των Παιδιών του δικηγορικού συλλόγου του Ντιγιαρμπακίρ, Αρίφ Αλτουνκαλέμ, κατήγγειλε ότι στην Τουρκία καταδικάζονται παιδιά σε θάνατο από τα δικαστήρια κρατικής ασφάλειας ενώ παράλληλα εκατοντάδες παιδιά κάτω των 15 χρονών(!) βρίσκονται στις φυλακές για "εγκλήματα κατά του κράτους"!!

Δευτέρα 23 Μαΐου 2016

Η διαχρονική πάλη του παλαιστινιακού λαού

του Κώστα Κοτίδη
 Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εναυσμα»



Μέσα στον 20ο αιώνα η πάλη των λαών, ενάντια στην εκμετάλλευσή τους, γνώρισε τις πιο μεγάλες στιγμές της, τις πιο μεγάλες της εφόδους. Οι αγώνες του παλαιστινιακού λαού αποτέλεσαν και αποτελούν ένα ιδιαίτερο και αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της πάλης. Ακόμα και σήμερα που το παγκόσμιο λαϊκό κίνημα περνά μια από τις πιο δύσκολες φάσεις του, ακόμα και σήμερα, ο παλαιστινιακός λαός κρατάει ψηλά τη σημαία αυτής της πάλης.

Η μετασεισμική ακολουθία να γίνει... αγωνιστική!


του Κώστα Βλαχόπουλου
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εναυσμα» το 1999 λίγες εβδομάδες μετά το μεγάλο σεισμό της Αθήνας (7 Σεπτέμβρη 1999) που άφησε πίσω του περίπου 150 νεκρούς και τεράστιες καταστροφές.


Όταν οι "αρχαίοι ημών πρόγονοι" ένιωσαν τη γη να τρέμει κάτω από τα πόδια τους, σκέφτηκαν -τι άλλο- να επινοήσουν μια νέα θεότητα στην οποία να αποδώσουν το φαινόμενο. Και... εγένετο Εγκέλαδος! Ο μικρόσωμος θεός δεύτερης κατηγορίας που ζούσε κάτω από τη γη και όποτε εκνευριζόταν την ταρακουνούσε για να... εκτονωθεί.
Σήμερα, αρκετούς αιώνες μετά, η εξήγηση αυτή του φαινομένου του σεισμού φαίνεται ανόητη. Κι όμως, τα όσα ζήσαμε μετά τα 5,9 ρίχτερ της 7ης Σεπτέμβρη στην Αθήνα, τα όσα ακούσαμε με περισσή σοβαρότητα από τα πιο αρμόδια και επίσημα χείλη δεν απέχουν πολύ από αυτήν. Πολύ περισσότερο, το μεγάλο λαϊκό πρόβλημα που δημιούργησε ο σεισμός θέτει ξανά την αναγκαιότητα της διεκδίκησης από τη μεριά του λαού όλων αυτών που το σύστημα της εκμετάλλευσης του στερεί.

Σάββατο 21 Μαΐου 2016

«ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΔΙΟΞΙΝΗ». Όταν η φύση στέλνει το λογαριασμό

του Χρήστου Γκότζια
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εναυσμα» το 1999

Η ιστορία ξεκινά στα τέλη του περασμένου αιώνα όταν ο Τζόζεφ Λίστερ στη Γλασκόβη ανακαλύπτει τις αντισηπτικές ιδιότητες της φαινόλης. Στα 1900, όμως, αποκαλύπτονται οι ισχυρά τοξικές επιδράσεις της φαινόλης και η χημική βιομηχανία χάνει ένα φθηνό κι επικερδές προϊόν.
Τα πρώτα σημάδια (προειδοποιητικά) της έκθεσης σε διοξίνη παρουσιάζονται το 1938 στην Αμερική, όπου οι ξυλοκόποι χρησιμοποιούν το ισχυρό ζιζανιοκτόνο "Dowicide-H" της Dow-Chemical. Η χλωράκνη (ακμή του χλωρίου) είναι κύστες, φουσκάλες με πύον και έλκη που διαρκούν 8 χρόνια!




Τρεις μήνες μετά ο θόρυβος για τις διοξίνες στα τρόφιμα έχει καταλαγιάσει. Κανείς πλέον δεν ασχολείται με τις αναμενόμενες μετρήσεις των δειγμάτων που στάλθηκαν για ανάλυση στα διάφορα εργαστήρια. Τα "δεσμευμένα" τρόφιμα επιστρέφουν στα ράφια των σούπερ- μάρκετ και οι ειδήσεις για τον εμπορικό πόλεμο μεταξύ ΗΠΑ-ΕΕ περνούν πια στα ψιλά των εφημερίδων. Τα τοξικά και ραδιενεργά νέφη καθώς και η ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή στη γειτονική Γιουγκοσλαβία, αποτέλεσμα της ιμπεριαλιστικής επιδρομής λες και συνέβησαν τον προηγούμενο αιώνα!

Τρίτη 17 Μαΐου 2016

ΝΑΤΟ - Η γεωγραφία της επέκτασης

του Δημήτρη Μάνου

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εναυσμα» το 1999 στα πλαίσια του αφιερώματος: «Βαλκάνια: Οι λαοί στο μάτι του ιμπεριαλιστικού κυκλώνα»



Οι βομβαρδισμοί στη Γιουγκοσλαβία έθεσαν στις πραγματικές και ταυτόχρονα τρομακτικές του διαστάσεις το ζήτημα της αμερικανονατοϊκής απειλής για όλους τους λαούς, ιδιαίτερα, βέβαια, για τις χώρες και τους λαούς που έχουν την "τύχη" να βρεθούν στη ζώνη πυρός της ιμπεριαλιστικής επέκτασης...
Θα προσπεράσουμε -σαν λιγότερο αστεία, αν όχι τίποτε άλλο- την ανακάλυψη διάφορων ανανηψάντων, πρώην κομμουνιστοφάγων ότι το ΝΑΤΟ μετά τους βομβαρδισμούς έπαψε, λέει, να είναι αμυντικός(!) θεσμός και μετατράπηκε σε επιθετικό! Πρόκειται προφανώς για συγκλονιστική εξέλιξη!

Η ιστορική περιπέτεια της Γιουγκοσλαβίας. Μια "πρόσφατη - παλιά" ιστορία

 του Δημήτρη Μάνου
 Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εναυσμα» το 1999 στα πλαίσια του αφιερώματος: «Βαλκάνια: Οι λαοί στο μάτι του ιμπεριαλιστικού κυκλώνα»




Η ιμπεριαλιστική επίθεση στη Γιουγκοσλαβία είναι αρκετά πρόσφατη. Από ιστορική άποψη αρκετά "πρόσφατη" είναι και η υλοποίηση της γιουγκοσλαβικής ιδέας που δεν σημαίνει τίποτε παραπάνω από την "ενότητα (ή καλύτερα τη χώρα) των νότιων Σλάβων".
Ωστόσο η Γιουγκοσλαβία, ως χώρα, διέγραψε μια τροχιά και σημάδεψε με την παρουσία της την ιστορικοπολιτική εξέλιξη των Βαλκανίων τα τελευταία πενήντα χρόνια. Πολύ περισσότερο η επιχείρηση διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας (υπόθεση που έχει βαθύτερες ρίζες αλλά πήρε σάρκα και οστά μετά το '89) επιβεβαιώνει -με αρνητικό τρόπο φυσικά- τη σημασία της Γιουγκοσλαβίας στις βαλκανικές, ευρωπαϊκές αλλά και παγκόσμιες εξελίξεις. Θα μπορούσαμε μάλιστα, πολύ πικρά, να πούμε πως ίσα ίσα είναι η ιστορική και πολιτική απουσία της Γιουγκοσλαβίας (με τις δραματικές επιπτώσεις που ακολουθούν για την περιοχή) που κάνει πιο αισθητό το ρόλο και τη σημασία της. Μπορούμε -όσο μας επιτρέπεται στο πλαίσιο μιας σύντομης ματιάς- να χωρίσουμε σε τρία στάδια την εξέλιξη και τις περιπέτειες της γιουγκοσλαβικής ιδέας:


Εγκύκλιος της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας για τη Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση - 16 Μάη 1966

Το κείμενο από το μπλογκ "Κρίση + Κριτική". Πατήστε εδώ



Στις 16 Μαΐου 1966 η ΚΕ του ΚΚ Κίνας δημοσιοποίησε την Εγκύκλιο για τη Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση. Σαν σήμερα λοιπόν συμπληρώνονται 50 χρόνια από την έναρξη της ΜΠΠΕ, ένα γεγονός που επηρέασε όχι μόνο την πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην Κίνα, αλλά ενέπνευσε πολλά κινήματα σε ολόκληρο τον κόσμο στον αγώνα τους ενάντια στην εκμετάλλευση και για τη σοσιαλιστική προοπτική. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που ήδη έχει ξεκινήσει μια εμφανώς συντονισμένη εκστρατεία στα διεθνή ΜΜΕ σπίλωσης και συκοφάντισης του μεγάλου αυτού επαναστατικού γεγονότος. Και τι δεν γράφεται! Από τη σύγκριση του Μάο με τον …Τραμπ, έως για φαινόμενα …κανιβαλισμού από τους κοκινοφρουρούς.

Δευτέρα 16 Μαΐου 2016

Μάης του ‘36. 80 χρόνια από την εργατολαϊκή εξέγερση στη Θεσσαλονίκη

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 778, στις 14/5/2016



Οι πρώτες μέρες του Μάη του ‘36 βρίσκουν το λαό της Θεσσαλονίκης στους δρόμους. Οι καπνεργάτες απεργούν εδώ και μέρες. Σταδιακά μπαίνουν στην απεργία κι άλλοι εργαζόμενοι. Στις 9 Μάη εξελίσσεται μια πραγματική εξέγερση σε μια στρατοκρατούμενη πόλη. Η χωροφυλακή αδυνατεί να την καταστείλει, ο στρατός της πόλης δεν υπακούει στις διαταγές και αρνείται να χτυπήσει τους απεργούς.

Πριν από το ‘36
Η περίοδος του μεσοπολέμου στην Ελλάδα χαρακτηρίζεται από έντονες πολιτικές διεργασίες σε όλα τα επίπεδα. Το εργατικό κίνημα, μπολιασμένο με τις κομμουνιστικές ιδέες, εμπνευσμένο από τη μεγάλη σοσιαλιστική νίκη των Μπολσεβίκων στη Ρωσία και την εδραίωση του πρώτου εργατικού κράτους στον κόσμο, οργανώνεται και διεκδικεί. Η βιομηχανική ανάπτυξη στα μεγάλα αστικά κέντρα συνοδεύτηκε από μια αντίστοιχη άνδρωση του απεργιακού κινήματος. Εκατοντάδες χιλιάδες εργατών κινητοποιούνται κάθε χρόνο και οι απεργίες καταλήγουν σχεδόν πάντα σε άγριες συγκρούσεις με την αστυνομία και με νεκρούς σε αρκετές περιπτώσεις.


Κυριακή 15 Μαΐου 2016

Ιδεολογία νάρκωσης & αντι-ναρκωτική εκστρατεία

του Ζήση Γκέρτσου

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εναυσμα» το 1998



Η συζήτηση για τα ναρκωτικά που από καιρό διεξάγεται από μερίδα του Τύπου, αλλά απασχολεί και τα αρμόδια κυβερνητικά υπουργεία, αυτοδιαφημίζεται ως μια σοβαρή και ουσιαστική προσέγγιση απέναντι στο "πρόβλημα των ναρκωτικών"

Τίτλοι εφημερίδων όπως "η υποκρισία πέφτει... η αποποινικοποίηση έρχεται(;)" βρίσκουν ένθερμους υποστηριχτές ανάμεσα στους οπαδούς του "εκσυγχρονισμού" (και σ' αυτόν τον τομέα) ή ακόμη και σε ανθρώπους που απλά θεωρούν ότι η κατασταλτική πολιτική (όσον αφορά τα ναρκωτικά) έχει αποτύχει παταγωδώς.

Το ερωτηματικό ως προς την αποποινικοποίηση έσπευσαν να προσθέσουν διάφοροι "προοδευτικοί" που δυσπιστούν ακόμη, που αποδίδουν την πολιτική της καταστολής του προβλήματος σ' έναν "ιδιότυπο επαρχιωτισμό" της Ελλάδας, σε αντίθεση με την πολιτική που εφαρμόζουν -καθώς λένε- τα πολιτισμένα κράτη στην Ευρώπη.

Σάββατο 14 Μαΐου 2016

ΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ

Το κείμενο είναι μια μπροσούρα των εκδόσεων Προλεταριακή Σημαία που κυκλοφόρησε το 2002


1. Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΣΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Μια απαραίτητη διευκρίνιση

Τα ασφαλιστικά δικαιώματα που θεωρούνται σήμερα αυτονόητη (για πόσο;) κατάκτηση, ούτε αυτονόητα, ούτε δεδομένα ήταν σ’ ολόκληρη τη μέχρι τώρα ιστορική διαδρομή του καπιταλιστικού συστήματος.
Υπάρχει η άποψη, όπως αυτή εκφράζεται σε τεύχος του περιοδικού «Ρωγμές εν τάξει», πως το «κράτος πρόνοιας ήταν το ιστορικοκοινωνικό μοντέλο αντίστοιχα, που επιστρατεύτηκε για να εξυπηρετήσει το κοινωνικοοικονομικό μοντέλο που οικοδομήθηκε εκείνη την περίοδο» (δηλαδή του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού).
Μάλιστα θεωρείται οπισθοδρόμηση ότι το καπιταλιστικό κράτος ανέλαβε μέρος της κοινωνικής ασφάλισης! «Αναγνωρίζεται», βέβαια, κάπου εκεί ο ρόλος των κινημάτων των εργαζόμενων (ούτε λόγος για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση), όμως θεωρείται ότι η κοινωνική πρόνοια «ήταν μια επιθετική πολιτική απάντηση του κεφαλαίου στις πρώτες εργατικές ενώσεις αλληλοβοήθειας, ώστε να πάψουν ν’ αποτελούν οργανώσεις υπεράσπισης των συμφερόντων των εργαζομένων. Εδώ η «αυτοδιαχείριση» κι όχι ο συνδικαλισμός εμφανίζεται σαν το όργανο υπεράσπισης των εργαζόμενων στον καπιταλισμό.
Τελικά το «κράτος πρόνοιας υπαγορεύτηκε και, κυρίως, εξυπηρέτησε οικονομικές και πολιτικοϊδεολογικές λειτουργίες και ανάγκες του καπιταλιστικού συστήματος» (!)
Δηλαδή με δυο λόγια, το όποιο «κράτος πρόνοιας» ή καλύτερα τα στοιχεία ασφάλισης - προστασίας - πρόνοιας που εμφάνισε ο καπιταλισμός δεν του επιβλήθηκαν αλλά προέκυψαν μέσα από τις ανάγκες του.
Με την τεχνοκρατική και ιστορικά ανακριβέστατη αυτή τοποθέτηση πάει περίπατο ο ρόλος της ταξικής πάλης και της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στη διαμόρφωση της κοινωνικής ασφάλισης.

Μια μικρή ιστορική αναδρομή

Επαναλαμβάνουμε πως η κοινωνική ασφάλιση - πρόνοια (όπως και γενικότερα η δημόσια, δωρεάν παιδεία, υγεία, κ.λπ..) δεν ήταν δεδομένες σ’ ολόκληρη την ιστορική διαδρομή του καπιταλισμού.
«Ο νόμος περί πτωχών» που εκδόθηκε το 1601 από τη βασίλισσα Ελισάβετ της Αγγλίας ήταν ένας νόμος κοινωνικής προστασίας, κάτι σαν το δίχτυ προστασίας που θέλουν να εισάγουν οι «εκσυγχρονιστές». Δεν ήταν όμως, προφανώς, κοινωνική ασφάλιση με την έννοια που τη γνώρισαν οι επόμενες (ιδιαίτερα μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο) γενιές. Δηλαδή ασφάλιση που …εξασφάλιζε κάτι παραπάνω στο βιοτικό επίπεδο της εργατικής τάξης, από την απλή αναπαραγωγή και βιολογική ανανέωσή της.


Πέμπτη 12 Μαΐου 2016

ΑΙΩΝΕΣ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΑ

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Έναυσμα» το 1998


Πρόσφυγας...Μετανάστης...Δύο λέξεις που παραπέμπουν σε καταστάσεις εξαθλίωσης και μιζέριας, εκατομμυρίων ανθρώπων αυτού του πλανήτη που πορεύονται σ' ένα ταξίδι, συχνά χωρίς επιστροφή, αναζητώντας τις δικές τους Ιθάκες. Μόνο που αυτοί δεν εύχονται, σαν τον ποιητή, "να 'ναι μακρύς ο δρόμος" γιατί αυτή η Ιθάκη δεν τους "έδωσε το ωραίο ταξίδι" και "πτωχική" τη βρήκαν...
Το ταξίδι, λοιπόν, αρχίζει από πολύ παλιά (16ο αιώνα) με τις "αναγκαστικές μετακινήσεις ατόμων που αποτελούσαν εργατική δύναμη" (1) ή αν δεν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε τις τόσο κομψές... διατυπώσεις των "λογίων", με το γνωστό σε όλους δουλεμπόριο. Μ' αυτόν τον τρόπο μεταφέρθηκαν από την Αφρική στη Βόρεια και Νότια Αμερική μερικά εκατομμύρια μαύροι (μερικοί τους υπολογίζουν σε 60). Ακόμα και η πρόσφατη ιστορία έχει να επιδείξει ανάλογα φαινόμενα, όταν οι γερμανοί κατακτητές μετέφεραν για τις ανάγκες του Γ’ Ράιχ εκατομμύρια εργάτες από τις κατεχόμενες χώρες.

Τρίτη 10 Μαΐου 2016

Μάης ‘68. Μια αναδρομή στη θυελλώδη περίοδο του Μάη

του Γιάννη Βάρλα
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Έναυσμα» το 1998 με αφορμή τα 30 χρόνια από την εξέγερση του Μάη του ’68 στη Γαλλία

Η δεκαετία

Η δεκαετία του '60 ήταν, από τη μια πλευρά, η περίοδος του εκφυλισμού του παλιού αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος και της στροφής του προς τα δεξιά ("ειρηνικό πέρασμα στο σοσιαλισμό", κοινοβουλευτικές αυταπάτες, στήριξη της σοσιαλδημοκρατίας και πολιτική "ουράς"). Ήταν η περίοδος της παλινόρθωσης στη Σοβιετική Ένωση και τις άλλες ανατολικές χώρες, μιας νέας αστικής τάξης (παράλληλα με τις θεωρίες για "ειρηνική συνύπαρξη" με τον ιμπεριαλισμό). Από την άλλη πλευρά, χαρακτηρίστηκε από σημαντικά επαναστατικά γεγονότα, κινήσεις μαζών και αγώνες σε όλες σχεδόν τις γωνιές της γης. Από την καρδιά της Ευρώπης μέχρι τις "ζώνες των θυελλών". Από τη μακρινή Κίνα και μέχρι τις ίδιες τις ΗΠΑ.

Κυριακή 8 Μαΐου 2016

Γ) Μάης του 36. Στις σελίδες του Ριζοσπάστη της 10ης Μάη του 1936 περιγράφεται η ιστορική προηγούμενη μέρα (9/5) της παλλαϊκής εξέγερσης.

Δημοσιεύουμε το υπόλοιπο μέρος από το κεντρικό άρθρο του Ριζοσπάστη της 10/5/1936 που περιγράφει τα δραματικά γεγονότα της 9ης Μάη.


Μάλλον εκ παραδρομής το όνομα του Τούση αναφέρεται ως Τούσκας

ΠΩΣ ΕΞΕΛΙΧΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΙ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, 9 του Μάη. (Του ανταποκριτή μας). - Η απεργία των αυτοκινητιστών και των τροχιοδρομικών πέτυχε απόλυτα. Κανένα αυτοκίνητο και κανένα τραμ δεν κινήθηκε. Το ίδιο, πέτυχε απόλυτα και η απεργία των σιδηροδρομικών της Βόρειας Ελλάδας. Στο πλευρό των αγωνιζόμενων απεργών κατεβήκανε οι ραφτεργάτες, οι οικοδόμοι, όλοι οι εργάτες και οι εργάτριες πλεκτηρίων, οι εργάτες υποκαμίσων αποφασισμένοι και αυτοί να αγωνιστούνε για την τελειωτική νίκη. Οι χωροφύλακες πήγαν να εμποδίσουν τις εργάτριες πλεκτηρίων να βγουν από το εργοστάσιο αλλά επενέβηκε ο κόσμος και ανάγκασε τους χωροφύλακες να υποχωρήσουνε. Οι παραπάνω απεργοί υπολογίζονται σε 600.

Β) Μάης του 36. Στις σελίδες του Ριζοσπάστη της 10ης Μάη του 1936 περιγράφεται η ιστορική προηγούμενη μέρα (9/5) της παλλαϊκής εξέγερσης.

Δημοσιεύουμε μέρος από το κεντρικό άρθρο του Ριζοσπάστη της 10/5/1936 που περιγράφει τα δραματικά γεγονότα της 9ης Μάη.



«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΜΑΗ 1936
Η ΧΤΕΣΙΝΗ ΑΓΡΙΑ ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ – 30 ΣΚΟΤΩΜΕΝΟΙ – ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΗΜΕΣ ΓΙΑ 100
ΚΑΤΩ Η ΜΟΝΑΡΧΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ ΤΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ ΛΑΟΥ ΜΕΤΑΞΑ
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
Στη Θεσσαλονίκη δολοφονήθηκαν δεκάδες απεργοί και σ’ όλα τα καπνεργατικά κέντρα, όπου άναψε η δίκαιη και ηρωική απεργία, χύνεται αίμα, ξεφαντώνει η τρομοκρατία. Για μια ακόμα φορά η εργατιά, πολλές δεκάδες χιλιάδες απόκληροι, μονάχα στη δύναμή τους και στους σκληρούς αγώνες βλέπουν την τελευταία ελπίδα τους. Και, για μια ακόμα φορά, το πλουτοκρατικό κράτος αμολά το καφτό μολύβι στα στήθια των απεργών.
Οι πιο αιμοβόρες ύαινες της ελληνικής κεφαλαιοκρατίας, οι καπνέμποροι άρπαξαν και έκλεψαν τα τελευταία χρόνια εκατοσταριές πολλές από εκατομμύρια, δισεκατομμύρια! Το κράτος τους με την απέραντη λοβιτούρα του Ελληνογερμανικού κλήριγκ τους άφησε λέφτερους να θησαυρίζουν στην πλάτη του λαού, πρώτα απ’ όλα ρουφώντας το αίμα των καπνεργατών και καπνοπαραγωγών.

100 χρόνια από τη γέννηση του Μπέρτολτ Μπρεχτ - Ένα μικρό αφιέρωμα στη ζωή και το έργο του

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Έναυσμα» το 1998



Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ γεννήθηκε στις 10 Φλεβάρη του 1898 στο Άουγκσμπουργκ της Βαυαρίας. Η μητέρα του, Σοφία, καταγόταν από το Μέλανα Δρυμό:
"...Εγώ ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, είμαι απ τους μέλανες δρυμούς.
Η μάνα μου στις πολιτείες μ έφερε όταν ήμουν ακόμα στην κοιλιά της.
Μα των δρυμών η παγωνιά θα μείνει έντος μου ως να πεθάνω..."(1)

Ο πατέρας του, Μπέρτολτ-Φρίντριχ Μπρεχτ διηύθυνε μια βιοτεχνία χαρτιού. Εύπορη οικογένεια:
"Σαν πλουσιόπαιδο μεγάλωσα,
οι γονείς μου κολάρο μου φόρεσαν,
μ’ έμαθαν υπηρέτες να 'χω
και μου διδάξανε την τέχνη να δίνω διαταγές.
Όταν μεγάλωσα όμως, κι ολόγυρα μου κοίταξα,
δε μ' άρεσαν οι άνθρωποι της τάξης μου,
ούτε να διατάζω και να μ’ υπηρετούν.
Τότε, την τάξη μου απαρνήθηκα
και για συντρόφους πήρα τους ταπεινούς ανθρώπους..."(2)

Σάββατο 7 Μαΐου 2016

A) Μάης του 36. Περιγραφή των συγκλονιστικών γεγονότων της 8ης Μάη από το Ριζοσπάστη της επομένης.


Δημοσιεύουμε το κεντρικό άρθρο του Ριζοσπάστη της 9/5/1936 που περιγράφει πολύ παραστατικά τα γεγονότα της 8ης Μάη.






«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» ΣΑΒΒΑΤΟ 9 ΜΑΗ 1936

ΤΟ ΜΑΤΟΚΥΛΙΣΜΑ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - 300 ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΟΙ

ΣΤΗΝΟΝΤΑΙ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ - ΟΙ ΦΑΝΤΑΡΟΙ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΧΤΥΠΗΣΟΥΝ

Η ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ «ΛΥΣΗ» ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΚΟΡΟΪΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΠΝΕΡΓΑΤΕΣ - Ο ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ ΔΗΛΩΣΕ ΧΘΕΣ ΟΤΙ ΘΑ ΚΗΡΥΞΕΙ ΤΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΝΟΜΟ

ΚΟΙΝΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ


ΘΕΣ/ΝΙΚΗ, 8 του Μάη. (Του ανταποκριτή μας). - Η αστυνομία έδειξε σήμερα καθαρά πως παίζει το ρόλο του υπηρέτη του καπνεμπορικού και του άλλου κεφαλαίου. Με αγριότητα και βανδαλισμούς επιτέθηκε κατά των άοπλων καπνεργατών και καπνεργατριών, των υφαντουργών, των μικρών κοριτσιών (12 ως 15 χρόνων) και τους ματοκύλισε. Επί 3 1/2 ώρες η Θεσσαλονίκη βρισκότανε χτες σε κατάσταση μάχης, μεταξύ των δυνάμεων της αστυνομίας και ενός μεγάλου μέρους της εργατικής τάξης. Η στάση της αστυνομίας έχει εξεγείρει όλο το λαό.

Πέμπτη 5 Μαΐου 2016

Με αφορμή ένα βιβλίο. ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ή Η ΑΡΧΗ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΚΥΚΛΟΥ (Μέρος Β’)

του Δημήτρη Μάνου

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Έναυσμα» την άνοιξη του 1997

Η σημερινή πραγματικότητα.

1. Οικονομικοί-πολιτικοί στόχοι.
Το ότι πίσω από τις εκσυγχρονιστικές πολιτικές και επανασχεδιασμούς κρύβονται σαφείς οικονομικοί - πολιτικοί στόχοι και επιδιώξεις, ούτε ο ίδιος ο Rifkin, μπορεί να το αποκρύψει.
"Αντιμέτωπες με αναιμικές αγορές, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό, πολλές εταιρείες έχουν στραφεί στη νέα τεχνολογία εξοικονόμησης εργατικού κόστους για να περιορίσουν τις δαπάνες τους και να αποκομίσουν μεγαλύτερα κέρδη από μια ολοένα και μικρότερη πηγή εσόδων" και αναφέρει δήλωση οικονομικού διευθυντή μιας συμβουλευτικής εταιρείας των ΕΠΑ:
"Οι αμερικανικές εταιρείες, ιδιαίτερα ευαίσθητες σε ό,τι έχει σχέση με κόστος, προσπαθούν πραγματικά να υποκαταστήσουν το εργατικό δυναμικό με μηχανές και περισσότερα εργατικά χέρια".

Με αφορμή ένα βιβλίο. ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ή Η ΑΡΧΗ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΚΥΚΛΟΥ (Μέρος Α’)


του Δημήτρη Μάνου

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Έναυσμα» την άνοιξη του 1997


Εδώ και ένα χρόνο περίπου έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο του Jeremy Rifkin "Το τέλος της εργασίας και το μέλλον της". Η "προαναγγελία" του βιβλίου αυτού είχε ξεκινήσει λίγο πιο πριν από τον ελληνικό τύπο όλων των αποχρώσεων, έτσι ώστε να μας είναι σε γενικές γραμμές γνωστό το περιεχόμενο του.
Η τοποθέτηση που ακολουθεί, δεν αποτελεί μια βιβλιοκριτική τόσο, όσο περισσότερο -της ευκαιρίας δοθείσης- αποτελεί μια πρώτη προσπάθεια να απαντηθούν απόψεις και αντιλήψεις που αναπτύσσονται το τελευταίο διάστημα δεξιά και αριστερά (ή "αριστερά") σχετικά με το ζήτημα των "νέων τεχνολογιών", της "τεχνολογικής ανεργίας", του "ελεύθερου χρόνου", της "εργατικής ευελιξίας" και πάει λέγοντας.

Περί "εθνικής κινηματογραφίας", ελληνικού κινηματογράφου και άλλων τινών

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Έναυσμα» σε δύο συνέχειες 
το φθινόπωρο - χειμώνα του 1996-1997


Μέρος Α’



Εδώ και αρκετό καιρό η "κρίση" που εντοπιζόταν στον ελληνικό κινηματογράφο έχει μορφοποιηθεί. Πολλά άρθρα έχουν δημοσιοποιηθεί σχετικά με το θέμα, τα πιο πολλά, όμως, έχουν κρατηθεί στα συρτάρια, κυρίως γιατί τα διακρίνει ένα καθεστώς συμφωνίας και ομοιομορφίας

Είναι θέμα σεναρίου και προσαρμογής μιας ιστορίας στα κινηματογραφικά δεδομένα. Τότε μια σχολή, ίσως, θα μπορούσε να δώσει λύση.

Μήπως οι σκηνοθέτες, όντας απαίδευτοι στα περί της κινηματογραφίας, (ζήτημα που πρέπει να διαχωριστεί από εκείνο της κινηματογραφικής τέχνης) αδυνατούν να παρουσιάσουν μια ολοκληρωμένη άποψη κι ένα πλαίσιο πάνω στο οποίο θα μπορούσε να λειτουργήσει ένας σύγχρονος ελληνικός κινηματογράφος;