Η ονομασία του ιστολογίου είναι ο τίτλος του βιβλίου του Βασίλη Σαμαρά "1917-1953, Η ιστορία διδάσκει και εμπνέει"

Τρίτη 28 Ιουνίου 2016

Επιχείρηση… Asterix

της Ελίνας Μεταξάκη
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εναυσμα» το 2002


"Όλη η Γαλατία βρίσκεται υπό ρωμαϊκή κατοχή... όλη; Όχι! Ένα χωριό ανυπότακτων Γαλατών αντιστέκεται ακόμη και θα αντιστέκεται στους εισβολείς..."
Οι περισσότεροι από μας έχουν περάσει κάποιες ώρες των παιδικών -και όχι μόνο-χρόνων τους, διαβάζοντας τις περιπέτειες του ανυπότακτου ήρωα Αστερίξ που γενναία και ακούραστα υπερασπίζεται την ανεξαρτησία του γαλατικού χωριού του, ενάντια στα κατακτητικά ρωμαϊκά σχέδια και τις επιθέσεις. Και δεν τον εμποδίζει καθόλου το μικρό του μέγεθος να εξοντώνει ολόκληρες λεγεώνες αν χρειαστεί, με τη βοήθεια του μαγικού ζωμού του δρουίδη τους Πανοραμίξ, του αδελφικού φίλου του Οβελίξ (που έπεσε μέσα στη χύτρα με το ζωμό όταν ήταν μικρός, για όσους δεν θυμούνται...) αλλά και ολόκληρου του χωριού.

Λιλή Ζωγράφου - "Αντιγνώση, τα δεκανίκια του καπιταλισμού"

Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, σελίδες 470
 της Λίας Μπαμπαλετάκη
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εναυσμα» το 2002

Το βιβλίο "Αντιγνώση, τα δεκανίκια του καπιταλισμού" αποτελεί έρευνα για την εξέλιξη του αρχαιοελληνικού πολιτισμού μέχρι τον σύγχρονο ελληνικό λαό και τους σημερινούς του αγώνες. Η Λιλή Ζωγράφου περιγραφεί, παραθέτοντας αναρίθμητα στοιχεία από αρχαία γραπτά και σύγχρονες έρευνες, πώς ο χριστιανισμός (τελείως αποκομμένος από τα απελευθερωτικά εβραϊκά κινήματα ενάντια στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία) με τη βίαιη επιβολή του στους λαούς της αυτοκρατορίας, αποτελούσε βασικό κομμάτι της πολιτικής ενάντια στις ελευθερίες που είχαν οι λαοί "επί ειδωλολατρίας", όπου τα συστήματα ήταν συγκριτικά πολύ πιο προοδευτικά και ανθρώπινα.

Όταν το θέατρο γυρίζει εκεί όπου γεννήθηκε...

του Κώστα Αναγνώστη
 Το κείμενο γράφτηκε με αφορμή ένα θεατρικό στην 2η κατασκήνωση Αγωνιστικών Κινήσεων (Γιάλτρα Εύβοιας 21-29 Ιουλίου 2001)
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Έναυσμα» το 2001


«Ένας άνθρωπος χωρίς κουλτούρα δεν θα γίνει ποτέ επαναστάτης, το πολύ πολύ να γίνει ένας εξεγερμένος. Στη διάρκεια της επανάστασης με τον άνεμο θα φουσκώσει και θα μοιάζει πραγματικά τρομερός. Αλλά μόλις βρέξει, και βρέχει συχνά στην επανάσταση, αυτό το σακί θα το βρεις καταρρακωμένο στα πόδια σου και θα σε κάνει να σκοντάψεις»
Μάο Τσε Τουνγκ

Το θεατρικό αποτέλεσε μια πολύτιμη εμπειρία για όλους όσοι συμμετείχαν σε αυτό. Μία πολύτιμη εμπειρία όχι μόνο για τη συνεργασία και τη συλλογική δουλειά, αλλά και την κατανόηση του ίδιου του θεάτρου.
Παλιότερα, όσες φορές παρακολούθησα θέατρο, κάθε φορά έμενα με το στόμα ανοιχτό, αισθανόμενος δέος για τους ηθοποιούς. Μα, πως μπορούσαν να μαθαίνουν απ' έξω τόσα πολλά λόγια, πώς κατάφερναν να θυμούνται με την πάσα λεπτομέρεια την πλοκή του έργου; Και δώσ' του λοιπόν να τρέχω στα καμαρίνια για αυτόγραφα, μη μπορώντας να αρθρώσω έστω και μισή λέξη σωστά -και ας ήμουνα στο σχολείο καλός στη γραμματική και το συντακτικό- μπροστά στο "μύθο του καλλιτέχνη". Τελικά, όμως, πρόκειται μόνο για μύθο, και με λίγη δουλειά, η γλώσσα σου λύνεται, τα λόγια τα μαθαίνεις, οι μονόλογοι αποστηθίζονται και οι κινήσεις σου πάνω στη σκηνή βγαίνουν από μόνες τους. Κατά τη γνώμη μου λοιπόν, η μεγαλύτερη δυσκολία στην πραγματοποίηση του θεατρικού δεν ήταν τόσο η αποστήθιση των διαλόγων, παρά η κατανόηση του χαρακτήρα και του ρόλου της τέχνης, και του θεάτρου ειδικότερα, στο καπιταλιστικό σύστημα, πράγμα καθοριστικό για τη συνολική στάση και πρακτική της θεατρικής ομάδας.

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2016

"Οι γυναίκες κρατούν στους ώμους τους το μισό τ' ουρανού και πρέπει να το κατακτήσουν" (Μάο Τσε Τουνγκ). Πώς το «μισό του ουρανού» καταπιέζεται πάνω στη γη

της Όλγας Κυφωνίδου
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εναυσμα» το 2001
  

"Το γυναικείο ζήτημα δεν το δημιούργησαν οι γυναίκες. Είναι η καπιταλιστική κοινωνία -και κάθε ταξική κοινωνία- που γεννά την διπλής φύσης (και από την κοινωνία και από τον άνδρα) εκμετάλλευση και καταπίεση της γυναίκας»." (1)
Εργάτρια σε όλο και περισσότερους βιομηχανικούς κλάδους, από τότε που η καπιταλιστική εκβιομηχάνιση απλοποίησε τη διαδικασία της εργασίας και άνοιξε διάπλατα τις πύλες της βιομηχανίας στις γυναίκες και τα παιδιά (που πληρώνονται, βέβαια, δύο και τρεις φορές λιγότερο σε σχέση με τους άνδρες). Είναι, άλλωστε, το "αδύνατο φύλο". Η "κατωτερότητα της γυναίκας" αποτέλεσε το ιδεολόγημα για να διαιωνιστεί η υποταγή της. Ακόμα και χαρακτηριστικά της που εκθειάστηκαν, όπως η μητρότητα, κατέληξαν τελικά να θεωρούνται ελαττώματα και χρησιμοποιήθηκαν από τους εργοδότες για να μειώσουν τους μισθούς ή και να απολύσουν εργαζόμενες μητέρες.

Κυριακή 26 Ιουνίου 2016

Οι Βιρτουόζοι

του Κώστα Αναγνώστη
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εναυσμα» το 2001

Brassed Off!
1997 Miramax

Σενάριο-Σκηνοθεσία:
Mark Herman

Παίζουν:
Pete Postlethwaite,
Tara Fitzgerald,
Ewan McGregor

«Και κάτι, παιδιά, για το Θεό...
Πήρε μαζί του τον Τ. Λένον,
τρία παιδιά στο ορυχείο του Ίπσουϊτς,
Θέλει να πάρει το γέρο μου..
και η Μάργκαρετ κωλοΘάτσερ ζει!...
Μα τι παιχνίδι παίζει;»

Το Γκρίμλυ είναι μια μικρή, τυπική επαρχιακή πόλη στην Αγγλία. Και όπως κάθε επαρχιακή πόλη στην Αγγλία, έτσι και το Γκρίμλυ έχει τη δική του μπάντα. Μια μπάντα που υπάρχει πάνω από 100 χρόνια και την απαρτίζουν εργάτες που δουλεύουν στο ανθρακωρυχείο της πόλης.
Ο άνθρακας αποτέλεσε για αιώνες κινητήρια δύναμη του αγγλικού καπιταλισμού. Χωριά γιγαντώθηκαν σε πόλεις, πόλεις ξεφύτρωσαν από το πουθενά, βασίζοντας την οικονομία τους και την ίδια τους την ύπαρξη στην εκμετάλλευση του άνθρακα.

Κοντά στο νου… κι η γνώση!

του Κώστα Βλαχόπουλου
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Έναυσμα» το 2001

Η συζήτηση για τη γνώση δεν είναι καινούρια στα πανεπιστήμια, ούτε στα ΤΕΙ. Με πολλές αφορμές και από πολλές πλευρές συχνά ακούγονται διαφόρων ειδών απόψεις. Είτε από την κυβέρνηση είτε από τους καθηγητές είτε από τις παρατάξεις. Κοινός παρονομαστής των περισσότερων από αυτές τις απόψεις είναι πως το πανεπιστήμιο, ο "ναός της γνώσης", έχει στόχο να μορφώσει αλλά και να προχωρήσει τη γνώση, δίνοντας έτσι στους φοιτητές τα απαραίτητα εφόδια για την αγορά εργασίας, αλλά και καλλιεργώντας επιστήμονες που θα προσφέρουν στον τόπο.

Η νεολαία μαζί με το λαό στη μάχη για εθνική ανεξαρτησία και δημοκρατία

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εναυσμα» το 2001
Το κείμενο αυτό γράφτηκε εκ μέρους του Κομμουνιστικού Κόμματος Φιλιππίνων ειδικά για το «Εναυσμα»


Ang Bayan Ko
(Η χώρο και ο λαός μου)

Τη χώρο μου, Φιλιππίνες τη λένε
Το μαργαριτάρι της Ανατολής,
γεμάτη πλούτη
Αλλά τώρα στο χέρια των ξένων είναι.
Θέλει να είναι λεύτερη
από το δεσμά της καταπίεσης.

Ένα πουλί που θέλει να 'ναι λεύτερο
παλεύει να σπάσει το κλουβί
της φυλακής
Η χώρα μου είναι σαν το πουλί
Φιλιππίνες, αγαπημένες μου,
γη των δακρύων και της λύπης,
της ζωής μου επιθυμία
είναι να σας δω ελεύθερες.

Πόσο υπέροχο είναι να 'σαι λεύτερος
σε μια λεύτερη χώρα,
που δεν θα υπάρχουν σκλάβοι
που θα υπάρχει λευτεριά
Μια χώρο σκλαβωμένη
θα ξεσηκωθεί και θα παλέψει,
η ανατολή θα γίνει κόκκινη
με την κραυγή της λευτεριάς.

Λαϊκό τραγούδι για τα βάσανα και τον αγώνα


Ανταπόκριση ΦΙΛΙΠΠΙΝΕΣ

Από το 1946 μέχρι σήμερα, οι Φιλιππίνες είναι μια νεοαποικία, βασικά των ΗΠΑ. Το σύστημα της φεουδαρχίας, το οποίο επιβλήθηκε από τους ισπανούς αποικιοκράτες, συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Είναι μια χώρα με φυσικές πηγές πλούτου. Το εργατικό δυναμικό είναι μορφωμένο και με δεξιότητες. Παρ' όλα αυτά, οι άνθρωποι είναι φτωχοί. Η φτώχια σπρώχνει δεκάδες χιλιάδες νέων γυναικών στην πορνεία. Πολλοί αφήνουν το σχολείο σε νεαρή ηλικία. Ο λαός πεθαίνει από κοινές ασθένειες. Πάνω από 7 εκατομμύρια δουλεύουν στο εξωτερικό. Το ποσοστό της ανεργίας ανέρχεται στο 13,9% και της υποαπασχόλησης στο 25,1%. Κάθε χρόνο οι νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας είναι 700.000-800.000 απόφοιτοι γυμνασίου και κολεγίου που δεν μπορούν να βρουν δουλειά με αξιοπρεπή μισθό.

Μια ματιά στη στάση και το ρόλο της εκκλησίας

 του Κώστα Κοτίδη
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εναυσμα» το 2000

Το "σκηνικό"


Είναι αρκετά γνωστό σε όλους μας. Η κυβέρνηση αποφασίζει να καταργήσει την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Η εκκλησία αντιδρά. Δε μένει στα λόγια, μα προχωρά και σε δυο συγκεντρώσεις. Από την άλλη η κυβέρνηση δείχνει αποφασισμένη να πραγματοποιήσει την απόφασή της.
Κάπως έτσι, λοιπόν, αρχίζει και η περιβόητη διαμάχη που κρατά -με διάφορα επίπεδα έντασης- ως τις μέρες μας.
Από όλα τα παραπάνω μας δίνεται η εντύπωση πως έχουμε να κάνουμε με μια αντίθεση. Και έτσι είναι. Μόνο που εδώ νιώθουμε την ανάγκη να πούμε δύο πράγματα. Το πρώτο είναι ότι θα ασχοληθούμε -όπως φαίνεται και από τον τίτλο του άρθρου - κύρια με τη μια πλευρά της αντίθεσης αυτής, την εκκλησία. Το δεύτερο είναι πως πιστεύουμε ακράδαντα ότι υπάρχουν πολύ περισσότερα και σημαντικότερα πράγματα που ενώνουν αυτές τις δύο πλευρές (κυβέρνηση - εκκλησία) από αυτά που τις "χωρίζουν". Μα γι' αυτό θα αναφερθούμε λίγο πιο κάτω.

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2016

Ναρκωτικά και κοινωνικός έλεγχος

της Κατερίνας Μάτσα (επιστημονική υπεύθυνη της μονάδας απεξάρτησης 18 ΑΝΩ)
 Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Έναυσμα" το 2000


Σε μια εποχή γενικευμένης κρίσης σαν τη σημερινή, οι τοξικομανείς πυκνώνουν τις τάξεις των στιγματισμένων, των περιθωριοποιημένων, των αποκλεισμένων, των κοινωνικά «επικίνδυνων».
Η περιθωριοποίηση, η ένταξη σε μια κλειστή ομάδα που λειτουργεί με τους δικούς της κώδικες, υπήρξε αρχικά μια «επιλογή» του τοξικομανή, η επιλογή αυτή έγινε σε μια συγκεκριμένη κοινωνικό-πολιτιστική στιγμή, όταν συναντήθηκε με την ουσία μια προσωπικότητα ευάλωτη, ελλειμματική, με εσωτερικά κενά, που αναζητούσε ένα δρόμο φυγής απ' την αφόρητη γι' αυτήν πραγματικότητα. Η επιλογή δεν ήταν ελεύθερη. Υπήρξε προϊόν της συνάντησης της κοινωνικής κρίσης με μια προσωπική κρίση, διαμεσοποιημένη από την κρίση της οικογένειας.

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2016

ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΜΕΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ Σκέψεις-Εμπειρίες-Προτάσεις



 του Χαρίλαου Βόντση
 Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εναυσμα» το 1994


Τις στιγμές που γράφονται αυτές οι γραμμές έχει ήδη ξεκινήσει η νέα σχολική χρονιά. Ένα τυπικό ξεκίνημα. με το απαραίτητο αναμάσημα παλιών και νέων προβλημάτων, με την ανάλογη φιλολογία γύρω από την κρίση που μαστίζει την εκπαίδευση. Ο Τύπος, οι "ειδικοί", το Υπουργείο Παιδείας και πολλοί άλλοι βρίσκουν την εποχή αυτή ένα επίκαιρο και φλέγον θέμα. Στο όλο σκηνικό συνήθως προστίθεται και η ηγεσία του κλάδου, η ΟΛΜΕ, που φοβερίζει την κυβέρνηση με κινητοποιήσεις.
Ωστόσο, το πρόβλημα με αυτή την εποχιακή αναζωπύρωση των προβλημάτων της εκπαίδευσης, είναι ότι αποφεύγουν την ουσία του προβλήματος, Με το να μιλούν για τα αποτελέσματα μιας πολιτικής, χωρίς ουσιαστική αναφορά σε αυτή την πολιτική. Με το να αναφέρονται στα αποτελέσματα αποκρύπτοντας τα πραγματικά αίτια και συχνά αντιστρέφοντας αίτια και αποτελέσματα. Πάνω σ' αυτό, ιδιαίτερη σημασία έχει η αντιπαράθεση σε μια πλατιά διαδεδομένη φιλολογία περί "κρίσης", η οποία αναπτύσσεται στη βάση μιας καθαρά αστικό-τεχνοκρατικής αντίληψης, ανεξάρτητα αν αυτή προέρχεται από το υπουργείο Παιδείας για παράδειγμα, ή την ΟΛΜΕ. Η φιλολογία αυτή όχι μόνο είναι ξεκομμένη από ένα βασικό στοιχείο της εκπαίδευσης, αλλά αυτό ακριβώς έρχεται να συγκαλύψει την ταξικότητά της.

Χημικοί παράδεισοι. Το όραμα της ταξικής κοινωνίας

της Ελένης Γκρούη
 Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εναυσμα» το 1994


Ναρκωμένες πολιτείες" και "νυχτωμένες κοινωνίες", έρευνες για τα θύματα του αργού θανάτου, δημόσιοι διαξιφισμοί ανάμεσα οε "φιλελευθέρους" και "συντηρητικούς", οπαδούς της απαγόρευσης και της αντιαπαγόρευσης τοξικών ουσιών, πραγματείες για την κοινωνική μάστιγα των ναρκωτικών και συνεντεύξεις από χαροκαμένες μάνες, το παιδιά των οποίων έφυγαν για ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή... Αυτό είναι το σημείο αιχμής της επικαιρότητας των τελευταίων μηνών, τέτοιοι είναι οι πηχυαίοι τίτλοι που στολίζουν τα έντυπα ή που εκτοξεύονται από χείλη "αρμοδίων" στις εκπομπές που τους φιλοξενούν. Πλειοδότες ουκ ολίγοι στις εκρήξεις "κοινωνικής ευαισθησίας". Ως γνωστόν, μειοδότες σε τέτοια ζητήματα δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μόνο οι κατηγορίες των μεν προς τους δε για εγκληματική αδιαφορία, των δε προς τους μεν για εγκληματικά δαιμόνια που θέλουν να εισαγάγουν, ενώ στη μέση στέκεται ένας ολόκληρος κόσμος σπρωγμένος  στο περιθώριο, μπλεγμένος ανάμεσα σε επιχειρήματα και διατυπώσεις, που ξαφνικά έρχεται στο προσκήνιο της αδηφάγος επικαιρότητας και που, το ίδιο ξαφνικά, όταν σβήνουν 3 φώτα βρίσκεται μόνος με τη δόση του, χωρίς σωτήρες, ισορροπώντας ανάμεσα στην παρανομία και την αρρώστια.

Εθνικισμός. Να ξεθάψουμε από τα συντρίμμια του χρόνου τις απλές αλήθειες

της Ειρήνης Κουκούλα
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εναυσμα» το 1994


Δεν υπάρχει Έλληνας, που περνώντας από το δημοτικό σχολειό, να μην έχει τραγουδήσει το χιλιοειπωμένο άσμα για τη "μικρή μας σκλαβωμένη αδελφούλα, τη Βόρεια Ήπειρο", που να μην έχει ακούσει αμέτρητες φορές για τις "χαμένες μας πατρίδες", που κάθε ελληνόπουλο "οφείλει να οραματίζεται το λυτρωμό τους", που να μην έχει γαλουχηθεί με το τρίπτυχο "πατρίς - θρησκεία - οικογένεια".
Η εκπαίδευση, σ' όλες της τις βαθμίδες, ποτέ δεν έπαψε να είναι θερμοκήπιο του εθνικισμού στα μυαλά της νεολαίας,
Η νεολαία έμφυτα έχει την τάση να αναζητά ιδανικά, στόχους, οράματα. να αμφισβητεί αυτά που βιώνει, ν' αντιδρά, να παλεύει. Υγιή χαρακτηριστικά όλα αυτά της νεολαίας, αλλά για κάποιους απεχθή και επικίνδυνα. Επικίνδυνα γι' αυτούς που βολεύονται στην υπάρχουσα τάξη πραγμάτων και μοχθούν να τη συντηρούν, να την παγιώνουν και να την αναπαράγουν. Όλοι αυτοί ζουν με τη μόνιμη αγωνία, μήπως και οι αναμετρήσεις της νεολαίας καταφέρουν και βρουν την πραγματική διέξοδο στην αμφισβήτηση της κυριαρχίας τους, στην ανειρήνευτη πάλη για όσα της ανήκουν κι όμως της τα στερούν.

Δευτέρα 20 Ιουνίου 2016

Ελ Φροντόν, Περού. Το λατινοαμερικάνικο....Μακρονήσι

του Δημήτρη Παυλίδη
Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 780, στις 11-6-2016


Το Ελ Φροντόν είναι ένας άνυδρος βράχος έκτασης ενός τετραγωνικού χιλιομέτρου, μόλις τέσσερα μίλια ανοικτά της Καλάο, του ιστορικού λιμανιού της Λίμα, δίπλα στην πρωτεύουσα του Περού, στην ακτή του Ειρηνικού. Ακατοίκητο από αιώνες, στα χρόνια της Αποικίας, χρησίμευε σαν καταφύγιο των κουρσάρικων πλοίων που παραμόνευαν τις βαρυφορτωμένες με πλούτη ισπανικές γαλέρες στον δρόμο της επιστροφής. Εκεί το 1917 χτίστηκε μια φυλακή για βαρυποινίτες και σταδιακά επεκτάθηκε έτοιμη να δεχθεί στην δεκαετία του Ογδόντα κομμουνιστές πολιτικούς κρατούμενους, μέλη και στελέχη του ΚΚ Περού και του αντάρτικου Φωτεινού Μονοπατιού. Μέχρι τον Ιούνιο του 1986, όταν τριακόσιοι περίπου άνδρες κρατούμενοι εξεγέρθηκαν ενάντια στις απάνθρωπες συνθήκες και στην απειλή μεταφοράς τους στην τρομακτική φυλακή Κάντο Γκράντε. Για μερικές ημέρες οι κρατούμενοι, που είχαν αιχμαλωτίσει τρία μέλη της φρουράς, έγιναν κύριοι της φυλακής, έως ότου ο τότε πρόεδρος Γκαρσία διέταξε τον υπουργό Εσωτερικών Αγκουστίν Μαντίλα και τον υποναύαρχο Τζιαμπέτρι Ρόγιας να οργανώσουν την αιματηρή καταστολή. Και οι τρεις τους επιφανή στελέχη του APRA, το οποίο ξεκινώντας από αντί-ιμπεριαλιστικές θέσεις προπολεμικά, κατέληξε ένα αστικό, αντιδραστικό και διεφθαρμένο, καθεστωτικό κόμμα, με σοσιαλδημοκρατικό προσωπείο.

Θέλω το σχολείο μου… γι’ αυτό και το καταλαμβάνω!

του Βασίλη Σαμαρά
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Έναυσμα» το 1995


Τι τεμπέληδες, χουλιγκάνοι, ανεπρόκοποι"! "Κακομαθημένα παλιόπαιδα που τα 'χουν όλα και δε θέλουν να κάνουν τίποτα"! "Νέοι χωρίς ιδανικά και φιλοδοξίες που δε θέλουν να προσπαθήσουν, να κουραστούν, να μορφωθούν"! Αυτά και άλλα πολλά ακούσαμε και διαβάσαμε να λέγονται για μας τελευταία. Αναλύσεις επί αναλύσεων από "ειδήμονες" και μη πάνω στο θέμα. Και αναρωτιόμαστε εμείς με το "μικρό" (σε ηλικία) μυαλό μας. Δεν μπορούν ή δε θέλουν να καταλάβουν; Αποφεύγουν την ουσία του ζητήματος για να μην αναλάβουν ευθύνες, ή προσπαθούν να τις μεταθέσουν σε άλλους, υποκρινόμενοι χωρίς αιδώ;

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ-ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

της Γεωργίας Θάνου
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Έναυσμα» το 1995

Η ΑΔΡΑΝΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΕΧΕΙ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΙΣ ΠΟΡΤΕΣ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ


Οι εναλλαγές των κυβερνήσεων συνοδεύονται τα τελευταία χρόνια από το ανεβοκατέβασμα Προεδρικών Διαταγμάτων που αφορούν στο εκπαιδευτικό σύστημα αλλά και τους εκπαιδευτικούς τους ίδιους. Η πολιτική και τακτική αυτή παρουσιάζεται στο λαό σαν συνταρακτικές αλλαγές, που θα λύσουν τη χρόνια αλλά και οξυμένη κρίση του εκπαιδευτικού συστήματος. Κοινός παρονομαστής όμως όλων των μέτρων είναι το αντιδραστικό τους περιεχόμενο, που στοχεύει στη μείωση του κόστους της δημόσιας εκπαίδευσης, στη συρρίκνωση του δημόσιου σχολείου, στην ανακοπή του ρεύματος της νεολαίας προς τα ΤΕΙ-ΑΕΙ. μέτρα, που για την υλοποίησή τους, απαιτούν ένα πειθαρχημένο, ελεγχόμενο και χαμηλόμισθο εκπαιδευτικό.

ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΣΤΟ "ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΚΟΣΜΟ" ΤΩΝ ΕΙΔΙΚΕΥΣΕΩΝ - ΚΑΤΑΤΜΗΣΕΩΝ

του Τάσου Σαπουνά
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εναυσμα» το 1995

Περιπλάνηση στους δρόμους της λεηλασίας των εργασιακών και μορφωτικών δικαιωμάτων


Οι ειδικεύσεις, οι κατατμήσεις και τα ζητήματα που συνδέονται μ' αυτές, έχουν τύχει προσοχής από το Υπουργείο Παιδείας, τις κυβερνήσεις των τελευταίων χρονών, από πανεπιστημιακούς και οικονομικούς παράγοντες, έχουν γίνει αντικείμενο συζήτησης και αντιπαράθεσης μεταξύ κινήσεων και ομάδων μέσα στον πανεπιστημιακό χώρο. Επίσης αποτέλεσαν κάποιες φορές αιτία αντίδρασης και πάλης των φοιτητών στις σχολές των ΑΕΙ που προωθήθηκαν τέτοιου είδους διαδικασίες.

Κυριακή 19 Ιουνίου 2016

Ελληνική Μουσική 1994. Τάσεις και προοπτικές

του Διονύση Αναγνωστόπουλου
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εναυσμα» το 1995


Η μουσική δεν είναι τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από κοινωνικό φαινόμενο. Ποτέ δεν υπήρξε κάτι το διαφορετικό και πάντα συμβάδιζε -η μουσική έκφραση- με τις πολιτικές και οικονομικές συγκυρίες.
Βέβαια σκοπός του άρθρου αυτού δεν είναι ούτε να ερευνήσει ούτε να αποδείξει κάτι τέτοιο.
Οι προηγούμενες σκέψεις όμως είναι ενδεικτικές της σταθεράς που αποτελεί το ιδεολογικό υπόβαθρο και την αφετηρία για προβληματισμό ή εξαγωγή συμπερασμάτων. Κι αυτό γιατί πολλοί αγνοούν, ξεχνούν ή επιμένουν να παραμερίζουν -πράγμα ακόμη χειρότερο- οποιαδήποτε πολιτική απόχρωση, οικονομικά δεδομένα, συσχετισμούς δύναμης ανάμεσα στο λαϊκό κίνημα και στην κυρίαρχη τάξη και οτιδήποτε άλλο θα αναιρούσε τα όποια σαθρά επιχειρήματα τους.

Το σχολείο ως μηχανισμός ιδεολογικής χειραγώγησης

της Αθηνάς Ναλμπάντη
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Έναυσμα» το 1995


"Γανιάσατε, δάσκαλοι, να ξεμάθω
να 'μαι εγώ, να στοχάζομαι, να θέλω
ψέματα όλο ν' ακούω, να λέω, να πράττω,
για ψέματα να ζω και να πεθαίνω"
(Κώστας Βάρναλης).

Αν η μια λειτουργία της εκπαίδευσης έχει να κάνει με τον καταμερισμό της εργασίας και την αναπαραγωγή των παραγωγικών σχέσεων, με την άντληση του απαραίτητου εργατικού δυναμικού και τη δημιουργία στελεχών και διανοούμενων που θ' αποτελέσουν τη "νέα μαγιά" για την ομαλή λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος....
...η άλλη, εξίσου βασική λειτουργία της αφορά στην αναπαραγωγή της κυρίαρχης ιδεολογίας, που διασφαλίζει τους όρους ύπαρξης και διαιώνισης μιας ταξικά διαρθρωμένης κοινωνίας, άλογης και καταπιεστικής.
Μια κοινωνία όπου όλα λειτουργούν με τον προδιαγραμμένο τρόπο έτσι ώστε να μη διασαλεύεται η "τάξη" και η "ασφάλεια", όπου "οι σκλάβοι χαλκεύουν μόνοι τους, ακατάπαυστα, τα δεσμά τους" (Horkheimer).

Σάββατο 18 Ιουνίου 2016

Εκθεση ΟΟΣΑ

Οδηγός για μια πιο ταξική εκπαίδευση, σε μια Ελλάδα του μεταπρατισμού, των φτηνών υπηρεσιών και της ανεργίας

του Τάσου Σαπουνά

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Έναυσμα» το 1995



Μήνες τώρα παραμένει στα συρτάρια του υπουργείου Παιδείας η περίφημη έκθεση του ΟΟΣΑ για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Κι αυτό όχι τυχαία!
Πρώτα, πρέπει να σφυγμομετρηθούν οι αντιδράσεις απ' τη "διαρροή" των βασικών σημείων της, ν' αξιολογηθούν ως προς την έκταση και την έντασή τους, για να καταστεί δυνατή η προσαρμογή της και η προώθηση της ουσίας των προτάσεών της.
Γιατί η έκθεση που παρήγγειλε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στους εμπειρογνώμονες του ΟΟΣΑ δεν είναι ένα απλό κείμενο. Ολοκληρώνει, σ' αυτή τη φάση, τις βασικές σκέψεις και κατευθύνσεις των ιμπεριαλιστικών αφεντικών και της αστικής "μας" τάξης για τα εκπαιδευτικά πράγματα, σε σύνδεση πάντα με τις οικονομικές εξελίξεις στη χώρα μας.
Ενδεικτικά γι' αυτό, αναφέρει η έκθεση: "Η... εκπαίδευση... είναι απονευρωμένη και άγονη σε κάθε φάση της, από ένα εν πολλοίς ακατάλληλο "σύστημα" που ουσιαστικά προετοιμάζει το μαθητή και το φοιτητή να εργασθεί σε μια οικονομία μικρομεσαίων βιοτεχνιών ή σ' ένα διογκωμένο δημόσιο τομέα". Αυτό πρέπει ν' αλλάξει λοιπόν! Το ερώτημα που θέτουν για το σήμερα -όσον αφορά την εκπαίδευση- είναι: "Με ποιο τρόπο το εκπαιδευτικό σύστημα μπορεί να διαβεβαιώσει ότι έχουμε τις δεξιότητες για την εξασφάλιση, αφ' ενός, ενός ανταγωνιστικού και ποιοτικού προϊόντος από την αγροτική ενασχόληση και την προώθησή του στην αγορά αλλά και για την αντιμετώπιση των αναγκών μιας ταχέως αναπτυσσόμενης οικονομίας υπηρεσιών"; Μ' άλλα λόγια, τίθεται το ζήτημα να προχωρήσει εντατικά η συνολική αναπροσαρμογή της εκπαίδευσης. Στο έδαφος της οικονομικής κρίσης και του κύματος της οικονομικής διείσδυσης του ξένου κεφαλαίου (που οδηγεί είτε στο κλείσιμο βιομηχανιών είτε στη μετατροπή τους σε παραρτήματα και επιχειρήσεις διανομής προϊόντων που παράγονται έξω) και με δεδομένη -σ' αυτή τη βάση- τη μετατροπή της χώρας (σύμφωνα με τις επιταγές των Δυτικών εταίρων) σ' ένα απέραντο μεταπρατικό κέντρο, με διογκωμένες τις υπηρεσίες κάθε είδους (τουρισμός, τηλεπικοινωνίες κ.λπ.) και ολίγον εμπόριο μεταποιημένων αγροτικών προϊόντων.

Σκηνές από μια "συνηθισμένη" θητεία

του Ζήση Γκέρτσου
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Έναυσμα» το 1995


"Κουράγιο! θα περάσει!" ακούς να σου λένε, λες και πρόκειται για μια ξαφνική και ύπουλη ασθένεια. Το λες συχνά κι εσύ στον εαυτό σου ότι δεν είσαι ο πρώτος μα ούτε και ο τελευταίος που του 'ρθε το χαρτί για το Στρατό. Και, πράγματι, έτσι είναι.
Η υποχρεωτική εκπαίδευση του νεολαίου συμπεριλαμβάνει και τη 18μηνη -μέχρι στιγμής- θητεία στο στρατό. Πάνω σε τι ακριβώς εκπαιδεύεσαι και πώς, δεν έχει ακόμη -παρά τους ισχυρισμούς για το αντίθετο- διευκρινιστεί. Οι διάφορες πληροφορίες και διηγήσεις από γνωστούς και φίλους περισσότερο σε μπερδεύουν παρά σε κατατοπίζουν. Ακόμη κι οι πιο οδυνηρές εμπειρίες τους εκεί, καταλήγουν μυστηριωδώς σ' ένα θετικό απολογισμό για το πώς και τι περάσανε. Όμως, η συμπόνια, ακόμα κι ο οίκτος απ' τον περίγυρό σου τις τελευταίες ημέρες πριν την κατάταξη, σε προϊδεάζουν για το ότι μάλλον κάποιο κακό σε βρήκε.

Internet και διάφορες… ασυμβατότητες

του Δημήτρη Μάνου
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εναυσμα» το 1995


"...Όταν οι επιστήμονες, τρομαγμένοι από εγωιστές αρχόντους, αρκούνται ν' αραδιάζουν τη γνώση για τη γνώση, η επιστήμη μπορεί να σακατευτεί και οι καινούριες μηχανές σας δε θα προσφέρουν άλλο από καινούρια βάσανα. Μπορεί με τον καιρό να βρείτε ό,τι καινούργιο μπορεί να βρεθεί, κι ωστόσο η πρόοδός σας θα ναι μακριά από την ανθρωπότητα. Το χάσμα ανάμεσα σε σας και σ' αυτήν μπορεί μια μέρα να μεγαλώσει τόσο που κάθε δικός σας αλαλαγμός χαράς για μια καινούργια κατάχτηση, να ξεσηκώνει απ' τ' άλλο μέρος μια παγκόσμια κραυγή φρίκης...." (Μπέρτολτ Μπρεχτ: "Βίος του Γαλιλαίου".)
"Γνωρίστε το παγκόσμιο χωριό και ξεκινήστε τα ταξίδια στον Κυβερνοχώρο".
Μ' αυτά τα λόγια ένα γνωστό περιοδικό που απευθύνεται στους χρήστες υπολογιστικών συστημάτων προβάλλει το Internet, το παγκόσμιο δίκτυο υπολογιστών-κόμβων. Πρόκληση που φυσικά απευθύνεται στη νεολαία πρώτα απ' όλα,
"Διεθνοποίηση της επικοινωνίας..." "Πρόσβαση στη γνώση και στ’ αποθέματα... της πληροφορικής μνήμης», "οικονομικές διευκολύνσεις..." "Διεύρυνση οριζόντων" κ.λπ.
Αυτά είναι κάποια από τα διαφημιζόμενα αγαθά της πολλά υποσχόμενης ηλεκτρονικής εποχής. Δεν είμαστε φυσικά εμείς που θα αμφισβητήσουμε την τεχνολογική πρόοδο και εξέλιξη, όμως σε σχέση με τα υποσχόμενα και διαφημιζόμενα έχουμε να επισημάνουμε σοβαρές… ασυμβατότητες (για να μιλήσουμε λιγάκι και με την ηλεκτρονική γλώσσα).

Κυριακή 12 Ιουνίου 2016

Περιβαλλοντικά προβλήματα. ΜΙΑ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΚΑΤ’ ΕΞΟΧΗΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΚΙΝΗΜΑ

της Αθηνάς Ναλμπάντη
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Έναυσμα» το 1995


"Liberte, egalite, radioactivite" (ελευθερία, ισότητα, ραδιενέργεια). Το γνωστό αυτό σύνθημα της Γαλλικής Επανάστασης (παραφρασμένο) χρησιμοποιήθηκε από τους Γάλλους αντιπυρηνικούς διαδηλωτές. με μεγάλη δόση αυτοσαρκασμού, αν αναλογιστούμε τη γαλλική παράδοση σε επαναστατικές και εξεγερτικές διαδικασίες...
Πριν, λοιπόν, στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής της "συνθήκης για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων" η Γαλλία πραγματοποιεί πυρηνικές δοκιμές στις αποικίες της (πού αλλού;) όχι μόνο αγνοώντας τη διεθνή κατακραυγή και αποδοκιμασία αλλά και προκαλώντας με δηλώσεις του τύπου:
"Πιστεύουμε ότι ενεργούμε υπέρ των ευρωπαϊκών συμφερόντων, υπέρ της ασφάλειας (!) και υπέρ της ειρήνης (!) μέσω της διατήρησης της αξιοπιστίας της αποτρεπτικής μας ικανότητας" (Ερβέ ντε Σαρέτ, Υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας) ή "Μόλις ολοκληρωθούν οι δοκιμές η Γαλλία θα ασκήσει πιέσεις για μια διεθνή συνθήκη, η οποία θα απαγορεύει όλες τις πυρηνικές δοκιμές" !!! (Αλέν Ζιπέ, πρωθυπουργός της Γαλλίας.)

Μια κριτική στις κυρίαρχες αξίες. «Θέλω να γίνω επιχειρηματίας»

του Ζήση Γκέρτσου
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Έναυσμα» το 1995


Προβάλλονται σχεδόν καθημερινά από το σύνολο των ΜΜΕ. Μπορεί κανείς να τους δει στις εφημερίδες, σε διάφορα περιοδικά και να διαβάσει τα όσα λένε, σκέφτονται ή κάνουν. Τους βλέπουμε να μας μιλάνε από την τηλεόραση, να διαφημίζουν με την ίδια άνεση το νέο μοντέλο της Mercedes, ένα πανεπιστήμιο του εξωτερικού ή μια ιδιωτική σχολή στην Ελλάδα. Συμβουλεύουν, σε όσους θέλουν να τους μοιάσουν, να επενδύσουν σε ομόλογα του δημοσίου ή κάτι παρόμοιο. Είναι αυτοί που ξέρουν πάντα τι θέλουν και με την απεριόριστη αυτοπεποίθησή τους, την ψυχρή λογική, έχουν και τα μέσα να το πετύχουν. Τους συναντάει κανείς τόσο συχνά στις ταινίες και τις τηλεοπτικές σειρές που είναι εύλογο το ερώτημα αν πρόκειται για κάτι το συγκεκριμένο, κάτι το υπαρκτό ή αν όλη η ιστορία είναι αποκύημα της φαντασίας κάποιου σεναριογράφου ή του έξυπνου διαφημιστή.

Για τον Δημήτρη Μπάτση (με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του)

Του Γρηγόρη Ανδρεάτου
Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φ. 779, στις 28-5-2016


Ο Δημήτρης Μπάτσης, που γεννήθηκε το 1916 στην Αθήνα, γόνος αστικής οικογένειας, αποτέλεσε μία ξεχωριστή προσωπικότητα στο χώρο της Αριστεράς με το έργο του στο περιοδικό «Ανταίος», την «ΕΠ-ΑΝ» και κυρίως με το βιβλίο του «Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα». Εκτελέστηκε στις 30 Μάρτη του 1952 μαζί με τους Μπελογιάννη, Αργυριάδη, Καλούμενο από το μετεμφυλιακό κράτος της αμερικανοκρατίας στην Ελλάδα.
Το ζήτημα της στάσης του στο δικαστήριο, όπου πήρε αποστάσεις από τους συγκατηγορούμενούς του και προσπάθησε να δείξει μεταμέλεια για την αριστερή του τοποθέτηση, αποτελεί μία αρνητική πλευρά, που δεν μπορεί όμως να επισκιάσει την ουσία του έργου του.

Σάββατο 11 Ιουνίου 2016

Όσο και να την παραγράφετε, η ιστορία δεν ξεχνιέται

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φ. 779, στις 28-5-2016


«Μια συγκλονιστική εμπειρία που καθένας πρέπει να ζήσει και να ξέρει». Με αυτή τη φράση, το «εναλλακτικό» βιβλιοπωλείο Free Thinking Zone χαρακτήρισε την εκδρομή που πραγματοποίησε στη Μακρόνησο, στα πλαίσια μιας Βιβλιοπαρουσίασής του για το θέμα. Δεν είναι λοιπόν να απορεί κανείς για τις αντιδράσεις κάποιου κόσμου ενάντια στην προβολή αυτού του πράγματος. Γιατί δεν είναι μόνο χυδαίο να παρουσιάζεις τα βιώματα των βασανισμένων της Μακρονήσου σαν μια εκδρομούλα. Δεν είναι μόνο προκλητικό να προβάλεις τα γεύματα που προσφέρεις σαν «Μενού Εξορίας» λέγοντας μάλιστα ότι είναι «προσαρμοσμένα στις συνθήκες»! Είναι άκρως επικίνδυνο, αντιδραστικό και στην πλήρη υπηρεσία του συστήματος.

Τιμή και δόξα στους ήρωες του Κάστρου

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φ. 779, στις 28-5-2016


Δεκάδες συναγωνιστές και φίλοι από τον Υμηττό και από τις γύρω περιοχές ανταποκρίθηκαν το Σάββατο 14/4 στο κάλεσμα της Λαϊκής Αντίστασης - Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργασίας Νοτίων προαστίων για την πραγματοποίηση συγκέντρωσης και διαδήλωσης, με σκοπό να τιμηθεί η μνήμη των ηρώων του Κάστρου του Υμηττού. Φέτος, συμπληρώνονται 72 χρόνια από τις 28 Απρίλη του 1944, όταν οι τρεις ΕΠΟΝίτες της Αθήνας, ο διμοιρίτης Δημήτρης Αυγέρης και οι μαχητές Κώστας Φολτόπουλος και Θάνος Κιοκμενίδης αντιμετώπισαν, για 7 ολόκληρες ώρες, 200 χιτλερικούς και ταγματασφαλίτες, και αφού τους προξένησαν μεγάλες απώλειες, έπεσαν σαν ήρωες. Το «Κάστρο του Υμηττού» αποτελεί μία από τις πιο λαμπρές σελίδες της ένδοξης Εθνικής μας Αντίστασης.

ΜΜΕ. Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός

του Κώστα Μπεκιάρη
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εναυσμα» το 1995

Η εξάπλωση της τηλεόρασης, η έκρηξη στον τομέα της πληροφόρησης και ο ολοένα ασφυκτικότερος έλεγχος του συστήματος στη μετάδοση των ειδήσεων έχουν γίνει αφορμή πολλών συζητήσεων γύρω από τα ΜΜΕ και το ρόλο τους. Συζητήσεις οι οποίες έχουν φέρει στην επιφάνεια απόψεις και αντιλήψεις βαθιά λαθεμένες ή και αντιδραστικές και οι οποίες σίγουρα απαιτούν απαντήσεις.
Ο έλεγχος των μαζών αποτέλεσε και αποτελεί το βασικό στοιχείο επιβίωσης για τον καπιταλισμό. Όπως, εξάλλου, και για κάθε σύστημα που βασίζεται σε σχέσεις εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Η αστική τάξη, κάθε αστική τάξη, γνωρίζει πολύ καλά πως η κατανόηση των κοινωνικών δομών, η συνείδηση της αδικίας, η ταξική αφύπνιση της εργατικής τάξης είναι τα πρώτα και αναγκαία βήματα για την ανατροπή. Η ταξική συνείδηση, το χτύπημα της λογικής του "κοινού συμφέροντος", η διάκριση των δυο αντιπάλων στρατοπέδων είναι αυτά που θα οδηγήσουν στην οργανωμένη δράση του προλεταριάτου ενάντια στην ήδη οργανωμένη επίθεση που δέχεται.

Τρίτη 7 Ιουνίου 2016

Και τ' όνομα αυτού… Rock!

του Διονύση Αναγνωστόπουλου
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εναυσμα» το 1995

Άλλοι το παρομοίασαν με βράχο που έσπασε τη βιτρίνα του κατεστημένου, άλλοι θεώρησαν ότι είναι στάση αντιεξουσιαστική και οδηγεί στην εξέγερση. Η εξουσία το είδε ως μια απειλή που μπορεί να προσλάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Πολλοί το κατέκριναν ήδη από τα πρώτα του βήματα ως συνονθύλευμα ήχων που δεν είχε σχέση με μουσική. Ακόμα περισσότεροι προσπάθησαν να το προβοκάρουν και να μην επιτρέψουν ν' αποκτήσει έτσι ξεκάθαρα πολιτικά χαρακτηριστικά και ιδεολογικό προσανατολισμό.
Μερικοί θεώρησαν ότι ήταν ευκαιρία πλουτισμού και "αποκατάστασης", άλλοι προσπάθησαν να το ευνουχίσουν καθιστώντας το έτσι ακίνδυνο.

Δευτέρα 6 Ιουνίου 2016

Επιχειρηματικό Πανεπιστήμιο. Αδιέξοδες θεωρητικές ακροβασίες σε μια ανύπαρκτη πραγματικότητα

του Παναγιώτη Σαπουνά
 Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εναυσμα» το 1996



Τα τελευταία χρόνια ο χώρος της εκπαίδευσης βρίσκεται στο "μάτι του κυκλώνα" μιας συνολικότερης αντιδραστικής επίθεσης.
Η τρίτη βαθμίδα ειδικότερα, με την ιδιαίτερη βαρύτητά της, έχει δεχτεί και συνεχίζει να δέχεται ένα μεγάλο μέρος συνδυασμένων πυρών. Άλλοτε με τη μορφή νομοσχεδίων-σκούπα, που επιχειρούσαν με τη μέθοδο ενός ισχυρού ηλεκτροσόκ, βίαιη και συνολική ανατροπή. άλλοτε με μικρότερης -αλλά όχι αμελητέας- εμβέλειας Προεδρικά Διατάγματα. τέλος με την έμπρακτη εφαρμογή, με κάθε τρόπο, πολλών επιμέρους αλλαγών που κατοχύρωναν στην πράξη πλευρές της επίθεσης. Ο φοιτητικός πληθυσμός, παρά τα κατά καιρούς αγωνιστικά σκιρτήματα και εξάρσεις, παρά τις όποιες μικρές ή μεγαλύτερες νίκες, δεν κατόρθωσε να απαντήσει δυναμικά και μέσα από ένα σταθερό και συγκροτημένο κίνημα στην επίθεση στο μέτρο των αναγκαιοτητών που η ίδια η πραγματικότητα έβαζε.

Κυριακή 5 Ιουνίου 2016

Η ΜΠΠΕ ένα μεγάλο μαζικό κίνημα σοσιαλιστικής οικοδόμησης και κοινωνικών μετασχηματισμών

Το κείμενο από την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) εδώ

Η εισήγηση του ΚΚΕ(μ-λ) στη συζήτηση της δεύτερης μέρας του διήμερου για τη Μ.Π.Π.Ε. με θέμα: Τομές και προτάσεις που προώθησε η ΜΠΠΕ στην παραγωγή και την κοινωνία, αντιμαχόμενη τη γραμμή της παλινόρθωσης. Παρουσιάστηκε από τον σ. Δημήτρη Μάνο.


Σήμερα, πενήντα χρόνια μετά την εξαπόλυση ενός μαζικού κινήματος εκατομμυρίων ανθρώπων «που θα συντάραζε γη και ουρανό» την δηλαδή φαινομενικά απόλυτη κυριαρχία στη γη του ιμπεριαλιστικού συστήματος και την.. αταραξία, το βόλεμα του θολού ουρανού της ρεβιζιονιστικής παλινόρθωσης, κάθε επαναστάτης και αγωνιστής που έχει αναφορά σε αυτήν είναι αναγκαίο να τοποθετηθεί με έναν συνολικότερο τρόπο απέναντι στο μεγάλο ιστορικό και μαζικό κίνημα.
Όταν δεν δέχεται τη λάσπη και την αντικομουνιστική συκοφάντηση η ΜΠΠΕ το λιγότερο θεωρείται μία ρομαντική σύλληψη του Μάο, μία «γραφικότητα» ενός κοινωνικού «πειραματισμού» που στην καλύτερη των περιπτώσεων απέτυχε να εκσυγχρονίσει την αχανή χώρα και συντρίφτηκε πάνω στον τοίχο της ιστορίας.