«…και περνάς μέσα απ’ τη στάχτη, την ελπίδα σ’ άλλα χέρια». 50 χρόνια από τη δολοφονία του Τσε Γκεβάρα

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 810, στις 14/10/2017

Ο Τσε Γκεβάρα γεννήθηκε το 1928 στην Αργεντινή. Γόνος μεσοαστικής οικογένειας κατάφερε εύκολα να πάρει το πτυχίο της ιατρικής και σίγουρα ανοιγόταν ένα λαμπρό επαγγελματικό μέλλον μπροστά του αν έμενε στην πατρίδα του. Επέλεξε όμως να ταξιδέψει στη Λατινική Αμερική για να βοηθήσει το φτωχό λαό της ως γιατρός. Σύντομα αντιλήφθηκε ότι η φτώχεια και η αδικία στις περιοχές που επισκέφτηκε είχαν την αιτία τους στην εκμετάλλευση του λαού από τον βορειοαμερικανικό ιμπεριαλισμό.

Το 1954 βρέθηκε στη Γουατεμάλα. Ήταν η χρονιά που οι αμερικανοί ανέτρεψαν τον δημοφιλή ηγέτη Άρμπενς ο οποίος είχε ήδη προχωρήσει σε σημαντικές μεταρρυθμίσεις που έθιγαν τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Ο Τσε πήρε μέρος στη ένοπλη αντιπαράθεση των υποστηρικτών του Αρμπενς με τους πραξικοπηματίες. Μετά την επικράτηση των τελευταίων αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα.

Μετά τη Γουατεμάλα, ο Τσε θα βρεθεί στο Μεξικό και μαζί με τον Φιντέλ Κάστρο και μια μικρή ομάδα ανταρτών στα τέλη του 1956 ξεκινούν με το πλοίο Γκράνμα και αποβιβάζονται στην Κούβα. Στόχος τους ήταν το ξεκίνημα της επανάστασης στο νησί. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα οργανώνουν το αντάρτικο και κυριαρχούν. Στις αρχές του 1959 εισέρχονται νικητές στην Σάντα Κλάρα και την Αβάνα. Ο λαομίσητος δικτάτορας Μπατίστα ανατρέπεται και η μικρή χώρα που βρίσκεται μόλις λίγα χιλιόμετρα από τις ΗΠΑ μπαίνει στο μάτι του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.

Ο Κάστρο θα εμπιστευτεί στον Τσε Γκεβάρα υπεύθυνες θέσεις στην κυβέρνησή του μέχρι και αυτή του υπουργού βιομηχανίας. Σημαντική επίσης ήταν και η συμβολή του στην αποτροπή της εισβολής των ΗΠΑ στον κόλπο των Χοίρων το 1961. Οι στρατιωτικές γνώσεις που είχε αποκτήσει κατά τη διάρκεια της κουβανέζικης επανάστασης αποδείχθηκαν πολύτιμες.

Ο Τσε έκανε κριτική στο πισωγύρισμα των σοσιαλιστικών χωρών μετά το 1956, αντιπαρατέθηκε στην ρεβιζιονιστική πολιτική της «ειρηνικής συνύπαρξης» και υπερασπίστηκε την άποψη πως οι χώρες αυτές έπρεπε να αναλάβουν το οικονομικό κόστος των εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων των λαών που συγκρούονται με τον ιμπεριαλισμό. Τα γεγονότα αυτά όπως και οι διαφωνίες του σχετικά με την πορεία εκβιομηχάνισης της Κούβας αλλά και της οικονομικής της εξάρτησης από τη Μόσχα προκάλεσαν τη ρήξη με τον Κάστρο.

Έτσι αποφάσισε να πάει σε άλλες χώρες συμβάλλοντας στη δημιουργία ένοπλων εθνικοαπελευθερωτικών - αντιιμπεριαλιστικών κινημάτων. Ταξίδεψε σε Ασία, Αφρική, Λατινική Αμερική. Σημαντική ήταν η προσπάθεια ενίσχυσης του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού του Κονγκό χωρίς όμως να στεφθεί με επιτυχία.

Στα 1966 πήγε στη Βολιβία και προσπάθησε να οργανώσει αντάρτικο. Δεν κατάφερε όμως να το μαζικοποιήσει και σημαντικές ευθύνες γι’ αυτό φέρει η ηγεσία του βολιβιανού ΚΚ. Στις 8 Οκτώβρη του 1967 η ομάδα του περικυκλώνεται και ο Τσε τραυματίζεται και συλλαμβάνεται. Στην ανάκριση και μετά από εντολή των αμερικανών ο Τσε δολοφονείται. Πέθανε μόλις 39 ετών αφοσιωμένος πάντα στην υπόθεση της επανάστασης και του κομμουνισμού.

Φέτος, στην επέτειο των 50 χρόνων από το θάνατό του, πραγματοποιήθηκαν σε διάφορες χώρες πολλές εκδηλώσεις στη μνήμη του μεγάλου επαναστάτη. Εκδηλώσεις τιμής από αυτούς που παρέμειναν πιστοί στα ιδανικά για τα οποία πάλεψε ο Τσε αλλά και εκδηλώσεις- μνημόσυνα από αυτούς που απαρνήθηκαν τις ιδέες του και που -για μια ακόμη φορά- προσπάθησαν να κλέψουν και να εμπορευτούν λίγη από την αίγλη που εξακολουθεί να εκπέμπει το όνομά του στους λαούς του κόσμου και στη νεολαία. Είναι οι ίδιοι που θέλουν να μας πείσουν για το «αγνό» αλλά και συγχρόνως «ουτοπικό» του εγχειρήματος του Γκεβάρα.

Όμως, ακόμα και σε τέτοιους δύσκολους καιρούς για τα επαναστατικά κινήματα, σε εποχές που ο ιμπεριαλισμός φαίνεται παντοδύναμος και θέλει να πάρει τη ρεβάνς από τους λαούς του κόσμου, σε εποχές που η απειλή του πολέμου απλώνεται σε κάθε γωνιά του πλανήτη, οι λαοί εμπνεόμενοι από τη ζωή και τη θυσία του μεγάλου επαναστάτη, επιμένουν με τους αγώνες τους και μας θυμίζουν ότι «η ελευθερία δεν κερδίζεται με ένα χέρι που ζητιανεύει αλλά με ένα χέρι σε υψωμένη γροθιά».