Η ονομασία του ιστολογίου είναι ο τίτλος του βιβλίου του Βασίλη Σαμαρά "1917-1953, Η ιστορία διδάσκει και εμπνέει"

Κυριακή 15 Απριλίου 2018

Πού πας ρε χωρίς σπόνσορα;


του Βασίλη Σαμαρά
Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 387, στις 4/9/1999


Ως γνωστόν ζούμε την εποχή της παγκοσμιοποίησης, της κυριαρχίας του νεοφιλελευθερισμού, των ιδιωτικοποιήσεων, του σπόνσοριγκ. Πέρα από τις καθαυτές οικονομικές δραστηριότητες, βλέπει κανείς το φαινόμενο να επεκτείνεται στον αθλητισμό, την κουλτούρα, την τέχνη κ.α. Ε, καιρός είναι πλέον να ιδιωτικοποιηθεί και η...''επανάσταση''. Έτσι με την ευγενή χορηγία των Χρ. Τεγόπουλου και Σ. Φυντανίδη, στην ''Ελευθεροτυπία'' της 21-08-1999 δημοσιεύεται υπό μορφήν αφιερώματος ένα περίπου μανιφέστο του αναρχισμού. Εκεί δια χειρός Γ. Σταματόπουλου, Μ. Πρωτοψάλτη και άλλων ''ασυμβίβαστων'' εχθρών του συστήματος που εκπροσωπούν οι ως άνω χορηγοί, πληροφορούμαστε πως ''το πιο άσπρο μέλλον είναι μαύρο'' και αρκετά άλλα ενδιαφέροντα πράγματα.



Χωρίς να φιλοδοξούμε μια πλήρη παρουσίαση του αφιερώματος σταχυολογούμε απλώς κάποια πράγματα.
Όπως είναι ''φυσικό'' το μεγαλύτερο μέρος του αφιερώματος αναλώνεται σε κριτική ενάντια στον μαρξισμό, τον κομμουνισμό και ό,τι συνδέεται με αυτά. Έτσι άλλωστε είναι και το ''σωστό''.
Ως γνωστόν ζούμε μια ιστορική περίοδο όπου ο ''κομμουνιστής'' Κλίντον βομβαρδίζει την Γιουγκοσλαβία. Όπου οι ''μαρξιστές'' των Βρυξελλών επιτίθενται στους λαούς. Όπου οι ''σταλινικοί'' της Ε.Ε. προωθούν τις Λευκές Βίβλους και τα Σένγκεν και όπου οι ''μαοϊκοί'' του ΝΑΤΟ ετοιμάζουν νέους πολέμους. Άλλωστε ''το φρικαλεότερο και χυδαιότερο ψέμα που γέννησε ο αιώνας μας είναι η κόκκινη γραφειοκρατία''.
Αρκεί να αναφέρουμε πως αυτή διέπραξε το μεγαλύτερο και πιο φρικαλέο έγκλημα του αιώνα μας ρίχνοντας τις ατομικές βόμβες στην Χιροσίμα και το Ναγκασάκι και πως αυτή ηγείται της επέλασης της βαρβαρότητας που βιώνουμε στις μέρες μας.
Βέβαια κάποιοι επιμένουν πως η αναφορά στην ''κόκκινη γραφειοκρατία'' είναι απλώς το πρόσχημα για να συκοφαντηθεί η Οκτωβριανή Επανάσταση και το κομμουνιστικό κίνημα. Οι μόνοι δηλαδή που αμφισβήτησαν έμπρακτα και αποτελεσματικά το σύστημα εκμετάλλευσης και καταπίεσης και έκαναν τους εξουσιαστές να έχουν εφιάλτες. Αυτοί όμως -προφανώς κομμουνιστές και μάλιστα σταλινικοί- ζουν απλώς εκτός τόπου και χρόνου και γι’ αυτό δεν βρίσκουν και ούτε πρόκειται να βρουν ποτέ σπόνσορα.
Στην συνέχεια και μετά από αναφορές στον Προυντόν, τον Μπακούνιν, τον Κροπότκιν, τον Φουριέ και τον Σαιν Σιμόν, (που την ''επιστροφή'' στους δυο τελευταίους συνέστησε και ο -πάντα ''πρωτοπόρος- Α. Παπανδρέου ''εγκαταλείποντας'' τον μαρξισμό) φτάνουμε και στον σύγχρονο Ν. Τσόμσκι.
Όπου πληροφορούμαστε πως ''η επανάσταση του ‘36 στην Ισπανία αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα μιας εκτεταμένης αναρχικής επανάστασης... που η εμπειρία της... μπορεί να αμφισβητηθεί μονό στις λεπτομέρειες''. Προφανώς η στρατιωτική συνεργασία των αναρχικών με τον Φράνκο το 1939 στο χτύπημα των τελευταίων (κομμουνιστών) υπερασπιστών της Μαδρίτης ανήκει σε αυτές τις ''λεπτομέρειες''.
Κάπου ανάμεσα βρίσκουμε και τους αρχαίους. Τον Ηράκλειτο, τον Δημόκριτο, τον Ζήνωνα, τον Αρίστιππο, κ.α. ''Χρήσιμη'' λοιπόν και η σύνδεση με την ελληνιστική μας παράδοση (''ό,τι κάτσει'') και μπορούμε πλέον να περάσουμε στους συγχρόνους Έλληνες. Τη ''μαγική αλληλεπίδραση Στίνα-Καστοριάδη''. (Όμοιος ομοίω αεί πελάζει, μια και πιάσαμε και τους αρχαίους).

Όπου για τον μεν Στίνα πληροφορούμαστε πως ''παίρνει όλη την ευθύνη για τις θέσεις και την δράση αυτής της ομάδας στον πόλεμο και την κατοχή'' αλλά όχι για το περιεχόμενο αυτών των απόψεων και της αντίστοιχης δράσης. Δηλαδή της συνεργασίας με τους Γερμανούς ''στρατιώτες'' και την εναντίωση στην Εθνική Αντίσταση. Αυτά βέβαια είναι κάποιες άλλες ''λεπτομέρειες''.
Όσο για τον δεύτερο, ''η άμεση επίδραση της ομάδας Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα στον γαλλικό Μάη της οποίας κορυφαίος θεωρητικός ήταν ο πασίγνωστος σήμερα φιλόσοφος Κορνήλιος Καστοριάδης είναι γνωστή''. Βέβαια υπάρχει και εδώ μια ''λεπτομέρεια''. Ο Κ. Καστοριάδης ''την έκανε κανονικά'' στην διάρκεια του Μάη, όπως ο ίδιος ανέφερε σε συνέντευξη του σε ελληνικό κανάλι προβάλλοντας αστείες δικαιολογίες.
Ως εκλεκτός τρόφιμος της γαλλικής ολιγαρχίας και εξέχων εκφραστής του δόγματος Πομπιντού (δεξιά αστυνομία -''αριστερή'' διανόηση) και ως ''έξυπνος'' άνθρωπος τέλος πάντων, ήξερε την ώρα και τα όρια του ''φιλοσοφικού στοχασμού''.
Έτσι είναι αγαπητοί μου. Χωρίς σπόνσορα σήμερα δεν βλέπεις προκοπή. Πολύ περισσότερο αν το θεάρεστο αυτό έργο το αναλαμβάνει ένας εκδότης και μεγαλοεπιχειρηματίας σαν τον Χ. Τεγόπουλο και μια εφημερίδα σαν την ''Ελευθεροτυπία'', ανέκαθεν πλουραλιστική. Να τώρα θυμηθήκαμε πως πριν τρία χρόνια (το 1996) θέλησε να κάνει ένα αφιέρωμα και στην Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση. Βέβαια αυτό το αφιέρωμα δεν έγινε ποτέ. Κάποιοι κακεντρεχείς διαδίδουν πως δεν έγινε επειδή ανάμεσα στους διαφόρους ''ανανήψαντες'' που προσκλήθηκαν, κλήθηκε -προφανώς από λάθος και κάποιος που στο κείμενο που παρέδωσε έγραψε πως ''παρέμενε αμετακίνητα και αμετανόητα κομμουνιστής''. Συκοφαντίες. Σήμερα ξέρουμε πως το αφιέρωμα δεν έγινε επειδή δεν είχε σπόνσορα.(Θα μπορούσε να προσεγγιστεί λ.χ. ο κ. Βότσης, παλαιόθεν γνωστός ''αναρχοκαραμανλικός'' και συνδημιουργός της ''πλουραλιστικής'' παράδοσης της ''Ε''.
Σε ανάλογη βάση, κάποιοι επίσης κακεντρεχείς, μπορεί να ισχυριστούν πως όλη αυτή η προσπάθεια προβολής του Αναρχισμού γίνεται με ιδιοτελείς σκοπούς. Σε μια περίοδο που όλο και περισσότερος κόσμος συνειδητοποιεί τη μοίρα που του επιφυλάσσουν οι κυρίαρχοι και αναζητά δρόμους, μετά από μια περίοδο όπου η πρωτοφανής έξαρση των αντιιμπεριαλιστικών αισθημάτων του ελληνικού λαού θορύβησε πολλούς, κάποιοι σκέφτονται πως η διοχέτευση της οργής (ιδιαίτερα της νεολαίας) σε -δοκιμασμένα- ακίνδυνους για το σύστημα δρόμους, είναι ''μια κάποια λύση''.
''Φυσικά'' πρόκειται και πάλι για ''συκοφαντίες'' (παλαιοκομμουνιστών, σταλινικών και τέτοιων). Εσείς παιδιά μην τους ακούτε. Συνεχίστε τον δρόμο σας. Άντε και στο χρηματιστήριο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου