Η ονομασία του ιστολογίου είναι ο τίτλος του βιβλίου του Βασίλη Σαμαρά "1917-1953, Η ιστορία διδάσκει και εμπνέει"

Τετάρτη 9 Μαΐου 2018

Το περιβάλλον κινδυνεύει από τα πλαστικά καλαμάκια(;)


Από τη στήλη "Αντιλήψεις" της Προλεταριακής Σημαίας που δεν δημοσιεύτηκε στο τρέχον φύλλο 823, στις 5/5/2018, λόγω έλλειψης χώρου.


Σύμφωνα με ανακοίνωσή της, η Ένωση Επιχειρήσεων Αλκοολούχων Ποτών (ΕΝΕΑΠ) αποφάσισε να καταργήσει σταδιακά τα πλαστικά καλαμάκια και τους αναδευτήρες ποτών. Σύμφωνα με την ανακοίνωση, αυτό θα γίνει εξαιτίας της μόλυνση και της καταστροφής που επιφέρει ο άνθρωπος τόσο στο περιβάλλον όσο και στα διάφορα θαλάσσια θηλαστικά.



Όπως αναφέρεται στα ΜΜΕ, η όλη επιχείρηση για την κατάργησή τους, ξεκίνησε το 2011 από μια καμπάνια ενός 9χρονου (!!) στις ΗΠΑ. Έφτασε στην Αγγλία με το σχέδιο της κυβέρνησης για την απαγόρευση όλων των πλαστικών απορριμμάτων με ορίζοντα το 2042. Ενώ παράλληλα, η ΕΕ έχει εξαγγείλει σχέδιο προκειμένου να μειωθούν τα πλαστικά μιας χρήσης έως το 2030, με στόχο και την προστασία του περιβάλλοντος και φυσικά τη δημιουργία νέων επενδυτικών ευκαιριών. Μέχρι που ήρθε και στη χώρα μας, η… σωτήρια αυτή λύση.

Μπορεί σε πρώτο επίπεδο, η κατάργησή τους, να φαίνεται από γελοίο έως και κάτι που θα μπορούσε να έχει και θετικό πρόσημο. Αν ξύσουμε όμως την επιφάνεια θα αρχίσει να φαίνεται η σαπίλα.

Και η σαπίλα δεν κρύβεται στο καλαμάκι! Κρύβεται στη φύση του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού που ακόμη και τα προβλήματα που δημιουργεί στο φυσικό περιβάλλον, τα αναγνωρίζει ως πεδία επένδυσης και κέρδους. Στη Χαλκιδική El Dorado και Μπόμπολας έχουν μετατρέψει το δάσος σε σκόνη. Στο Βόλο, η Lafarge-ΑΓΕΤ καίει σκουπίδια και πλαστικά. Στη Μάνδρα νεκροί. Στην Ήπειρο θα εξορύξουν υδρογονάνθρακες. Αργοσαρωνικός, Ελληνικό, ΝΑΤΟϊκές βάσεις, πυρηνικά. Κι ύστερα φταίει του φραπέ το καλαμάκι!! Μήπως όμως μας εμπαίζουν ανερυθρίαστα;

Γιατί η καταστροφή και η μόλυνση του φυσικού περιβάλλοντος δεν είναι αποτέλεσμα του «ανθρώπου», έτσι γενικά και αόριστα. Έχει ταξικό πρόσημο. Είναι αποτέλεσα της προσπάθειας του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος για την ολοένα και μεγαλύτερη κερδοφορία τους. Μιας άγριας πολιτικής, που ειδικά σε εξαρτημένες χώρες όπως η δική μας, παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Καταστρέφουν, λεηλατούν και δηλητηριάζουν για να κερδοφορούν. Και μετά ρίχνουν τα βάρη σε αυτούς που εκμεταλλεύονται και καταπιέζουν. Και βγάζουν κι από εκεί κέρδος.

Ή μήπως δεν είναι μπίζνα η ανακύκλωση και οι διάφορες εναλλακτικές μορφές ενέργειας; Όπως η καύση σκουπιδιών, που θα μετατρέψουν το Βόλο και τις γύρω περιοχές σε θάλαμο αερίων ή τα φωτοβολταϊκά, που εξαιτίας της κακόφημης ¨Κ¨ΑΠ που επιβάλλει η ΕΕ, στα χωράφια σπέρνουν καθρέφτες; Και υπάρχει και το «περιβαλλοντικό κόστος» που μετακυλίουν στους εργαζόμενους, βάζοντάς τους να πληρώνουν την πλαστική σακούλα.

Βέβαια, το «περιβαλλοντικό τέλος» στις πλαστικές σακούλες και η σταδιακή κατάργησή τους, δημιούργησε νέα δεδομένα. Σε δημοσίευμα στην Καθημερινή διαβάζουμε: «Οι εγχώριες βιομηχανίες που, σημειωτέον, καλύπτουν περίπου το 70% των αναγκών της ελληνικής αγοράς, όχι μόνο βλέπουν τις παραγγελίες να μειώνονται, αλλά ένα μεγάλο μέρος αυτών να αντικαθίσταται από εισαγόμενα προϊόντα. Οι επαναχρησιμοποιούμενες πλαστικές τσάντες που τείνουν από τις αρχές της χρονιάς να γίνουν... μόδα είναι εισαγόμενες, κυρίως από την Τουρκία, τη Μαλαισία και το Βιετνάμ». Γίνεται πλέον αντιληπτό, πως όλη αυτή η φάμπρικα της «πράσινης οικονομίας», αποτελεί ακόμα ένα πεδίο εμπορικού ανταγωνισμού, όπου κάποια τμήματα του κεφαλαίου αποκλείουν κάποια άλλα (λιγότερο «πράσινα») από την αγορά.

Σε χώρες του εξωτερικού, ήδη έχει ξεκινήσει η δημιουργία νέων εναλλακτικών προϊόντων, με στόχο να αντικαταστήσουν τα πλαστικά. Από χάρτινα ή πολλών χρήσεων μέχρι και βρώσιμα! Κίνηση που φυσικά πολλοί οικολόγοι θα στηρίξουν και εδώ, ως εναλλακτική λύση, επιλέγοντας τον ένα κεφαλαιοκράτη έναντι του άλλου, αφήνοντας στο απυρόβλητο τον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό και τις κυβερνήσεις τους. Άλλωστε φταίμε όλοι για την αλόγιστη χρήση των πλαστικών!

Αυτή ακριβώς η λογική, το ότι δηλαδή οι εργαζόμενοι και οι λαοί ευθύνονται για την περιβαλλοντική καταστροφή, είναι επί της ουσίας μια τακτική που χρόνια τώρα χρησιμοποιούν προκειμένου από τη μία να τους κάνουν να νιώσουν συνυπεύθυνοι και από την άλλη, να περιορίσουν και να καναλιζάρουν την οργή και τις ανησυχίες τους. Ένα μύθευμα που στρέφεται ενάντια στην «ανθρώπινη φύση» και όχι στον πραγματικό υπαίτιο, τον καπιταλισμό. Κι έτσι δημιουργούνται διάφορα «οικολογικά» και «πράσινα» κανάλια αποπροσανατολισμού και αποχαύνωσης. Άλλα αποτελούμενα από λέσχες κυριών, ΜΚΟ και λοιπούς παρατρεχάμενους που πολλές φορές στηρίζονται και από εταιρίες στα πλαίσια της «πράσινης ανάπτυξης», του «ανθρώπινου προσώπου» και φυσικά των φοροαπαλλαγών. Άλλα από κινήσεις (κάποιες και από δυνάμεις της Αριστεράς) που έχουν διαγράψει μονοκονδυλιά το ταξικό πρόσημο της μόλυνσης του περιβάλλοντος και το έχουν αναγάγει σε πανανθρώπινο πρόβλημα.

Η λύση ωστόσο δεν μπορεί να είναι κοινώς αποδεκτή από όλους. Μέσα στο σύστημα της εκμετάλλευσης και της εξάρτησης, δεν μπορεί να υπάρξει καμιά φιλολαϊκή εναλλακτική λύση για τη μόλυνση και την καταστροφή του περιβάλλοντος. Όσοι προωθούν τέτοιου είδους λύσεις, είτε δε γνωρίζουν πως λειτουργεί, πώς κινείται και αναπαράγεται ο καπιταλισμός-ιμπεριαλισμός είτε –ακόμα χειρότερα- αποκρύπτουν σκόπιμα το ταξικό πρόσημο της μόλυνσης. Γιατί στην προσπάθειά τους να μειώσουν το κόστος παραγωγής και να αυξήσουν τα κέρδη τους, δε υπολογίζουν ούτε την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, ούτε τις ζωές μας. Ως εκ τούτου λοιπόν, το πρόσημο της επίλυσης οφείλει να είναι επίσης ταξικό. Διότι η σαπίλα δεν καλλωπίζεται, ούτε μετασχηματίζεται. Ανατρέπεται!

Θα έρθει άραγε «περιβαλλοντικό τέλος» και για τα καλαμάκια προκειμένου να σωθεί ο πλανήτης;

Μ.Β
  


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου